Gedichten

27 januari 2022

Mijn hele leven lang schreef ik nu en dan gedichten. Niet veel, niet vaak en niet erg langdurig. Het leven kreeg altijd voorrang. Op deze pagina zal ik ze geleidelijk publiceren. Sommige zijn nog niet af, andere zullen nooit af zijn. Veel van die poëzie zit nog in dozen in de kelder. Die zal ik (na weging) allengs toevoegen.

We liepen langs het strand 
van Meia Praia. Geen mens te zien.
Waar de zee zich terugtrok
zochten we naar schelpen.
Méér deden we die middag niet.

Totdat er één zich opende,
het was een toverschelp.
We mochten een wens doen
en we wisten

niets.

TRZ/06-11-2007

Koffie na de borrel

Hoe moet ik het verduren?

Hoe kan ik het bewaren?

Je eindeloos mooie gezicht

over me gebogen

met zoveel mededogen.

Meer liefde kende één man niet.

We zijn terug van een borrel

waar ik iets teveel dronk.

Krijg je natte ogen?, zeg je

(je wist niet wat ik dacht),

drink eerst even koffie.

Het zegt niks en jij zegt alles.

Ademloos kijk ik je aan.

Hoe moet ik het verduren,

hoe kan ik het bewaren?

Wáár moet ik het bewaren

en hoe en hoelang

blijft het goed en hoe blijft

dit waar – en waar?

Kan ik er vóór staan en opzij,

eronder en erboven

en erachter tegelijk?

De aanvallen van alle kanten afweren?

Nee, dat kan ik niet, zo werkt het niet.

Als dat kon, was het allang uitgevonden.

Het moeilijkst te verduren

is wat niet duren kan.

Dat weet je.

Nooit heeft de liefde

gewonnen van de dood.

Lagos/25-12-2007

Ik weet dat ik wat anders vroeg
toen ik me afvroeg hoe je vroeger was,
had je toen ook zoveel liefde
voor degene met wie je was?

De wind sloeg in de kuip van ons schip,
we voeren door de Straat van Gibraltar.
Ik weet dat ik wat anders vroeg:
Je kijkt zo koud, heb je het koud?

Nee, zei je, ik heb het niet koud, maar
kijk eens opzij, er zijn bijna geen huizen
op die steile oever, hier wil ik wel wonen
maar dan alleen met jou.

Uit ons raam zien we schepen varen,
alleen wij varen niet mee en niet meer.
Maar hoe was je, wou ik toch vragen,
toen je vroeger met een ander woonde?

Wou je toen ook ergens anders wonen?
Dit keer met mij is het de Straat van Gibraltar,
maar vroeger toen je me niet kende,
welke godvergeten plek was het toen?

Sommige vragen ontvangen geen antwoord.
Had je ze maar niet moeten stellen,
je kunt overal varen en hebben willen wonen.
Heb je het koud?, zoiets vraag je wel.

TRZ/20-03-2008

Zolang je leeft zal het zo zijn:

de ene dag is het weer beter dan de andere.

Ook in de dagen voor je sterft

is het weer de ene dag mooier dan de andere.

Water kan alleen als water doen

TRZ/21-03-2010

Zo'n dag als vandaag, zondag,

waarop niets moet en niets hoeft,

totaal niets, nou ja,

met uitzondering van mijn zondagse bad,

slaperig doorgebracht met het badschuim

over mijn lichaam als zachte zijde,

knisperend om me heen

alsof ik in een witte sarcofaag lig.

Toch opgestaan,

later zittend op mijn studeerkamer,

buiten jaagt sneeuw langs de ramen,

urenlang, de hele dag al,

heb ik een hoogst aangenaam boek op mijn schoot -

zo'n dag dus,

aan alles ontsnapt,

het summum van straffeloos escapisme.

TRZ/24-02-2013

Ieder gedicht is een daad

van geringe importantie

waarin het mogelijke

niet reageert met het echte

dus altijd tekortschiet.

Hier een gestoorde ezel

daar een kansloze ster,

een dubbelster zelfs,

een supernovarest.

Gekliefde grond

onder de meest zeldzame hoefslag,

altijd van je af,

nooit terug.

Wil je met me uitgaan?

vroeg ze en dat deed ik.

Maar let op, zei ze nog,

betekenis heeft het niet.

Ze mag dat zeggen

want zij gaat erover,

deze verwaarloosde wereld,

deze verminderde gevoelens.

Wie weer of je morgen

wakker wordt in haar armen.

TRZ/09-12-2016

Ken mij niet

werp geen mes

negeer me

TRZ/05-01-2017

Wie dood is

heeft verloren,

werd gevonden en

op de vlucht naar voren

afgemaakt.

Hoie zwijg je het

tevoorschijn?

Gras halmt in de wind,

helt naar voren,

men zoekt niet langer,

men vindt.

TRZ/10-08-2017

We kwamen naar Gorcum

we gingen er wonen

onder de toren.

Onbedoeld lot,

heb je even

heb je even,

we namen er vrouwen,

lekker dicht bij huis.

Alles ging voorbij,

er kwam oorlog,

het werd vrede en

in blind vertrouwen

bleven we samen.

TRZ/29-09-2017

Het heelal is oneindig.

Niemand weet welk deel we zien.

De aanvang was overal,

de ruimtetijd oneindig.

Alles dijt sneller dan licht

uit naar oneindigheid,

elke keer een andere.

Oneindig veel universa

in een oneindig universum.

Ik vind zo langzamerhand

dat wij ook maar oneindig

moeten duren.

We wachten al zo lang.

TRZ/06-10-2017

Vandaag dacht ik dat ik dat ik er dicht bij was,

dat ik het haast snapte,

er alleen geen woorden voor had.

Kun je iets snappen zonder woorden?

Wat je niet een ander kunt vertellen

komt niet tot leven

kan niet bestaan.

Ik snap ook niet hoe ik terugkeerde,

zomaar vanzelf wegviel

bij het punt dat ik het snapte.

Misschien bestaat er een plicht

zoiets te vergeten, een noodzaak

alleen nog te weten dat je het bijna wist.

De geur van iets dat vertrok,

de onderkant van de kast,

het roet in schoorsteenhoeken,

de grootte van niks.

Vandaag dacht ik alles haast snapte,

het moment is voorbij,

de herinnering niet.

TRZ/19-10-2017

Het is weer zo'n dag.

Mist hangt zwaar over de haven.

Je doet boodschappen.

Je gaat sporten.

Bewegen is goed,

bewegen moet.

Later trekt de mist weg.

De dood niet.

TRZ/31-01-2019

De vereniging van electriciteit en magnetisme.

De vereniging van ruimte en tijd.

De vereniging van electromagnetisme en zwakke kernkracht.

Er is ook nog een vereniging met de sterke kernkracht.

Leten we terugkeren naar

de oorspronkelijke speculatie

om dan alleen nog te hoeven wachten

op de vereniging van leven en dood.

TRZ/28-03-2019

Liep langs en zag je niet.

Liep net in je straat

en zag je niet.

Liep verder en viel niet

op.

TR/24-12-2019

Je zag het goed, thee,

yoggen is jagen,

voor de dood uit

vluchten.

De rest is ijdelheid

en de angst

dat je het niet

redt.

TRZ/11-04-2020

O kom terug

omarming keer terug

opnieuw je maskergezicht

opnieuw verholen gezellen zijn

opnieuw dit afgelopen feest

vanaf het begin

opnieuw

TRZ/03-08-2022