Logboek 2018/2 Naar de Scillies

Voor de oversteek naar Engeland doorkruisen we de ankerplaats van zeeschepen op de Rede van Calais.

Maandag 21-05-2018, 2e Pinksterdag

Vandaag de sprong naar Engeland. We worden om kwart over zeven wakker met buiten een egaal grijze lucht, waaruit lichte regen valt. Zo koud als de vorige dagen is het niet meer. Er is geen spatje wind, de zee is vlak en het zicht is matig. We varen om half tien uit naar het westen en pikken meteen het tij mee en maken 7,9 SOG. Op kanaal 16 luisteren we naar het contact dat Dover Coastguard heeft met 'fishing vessel Lady Jane', waar een ongeval is gebeurd. Iemand is gewond geraakt. Er is enige tijd verwarring over de positie van de visser; in elk geval niet bij ons in de buurt. 'Has first aid been given?', vraagt de kustwacht. Het contact gaat verloren; later blijkt het een oefening geweest te zijn.

     Een uur later. Het baggerschip Amazone passeert voor ons langs, op weg naar de grote industriehaven van Gravelines. Achter ons begint de zon door te breken en het zicht verbetert aanzienlijk. Een grote ferry van Delft Seaways komt ons in het Chenal Ouest tegemoet, op weg naar Duinkerken (foto hier). Even na half twaalf zijn we bij de uiterton van het Chenal, vlakbij Calais. Nu slaan we af naar stuurboord eb gaan op weg naar de grote shipping lanes, via de tonnen 'Dijck' en 'SW Ruytingen'. De laatste ligt op de rand van de oostgaande lane. Ik koos deze oversteek omdat je een paar mijlen oostelijk van de route van de veerponten Calais/Dover bent en geen last van ze hebt. Maar eerst varen we door een ankergbeid waar vijf zeeschepen liggen te wachten. We varen vlak achterlangs het vrachtschip Atria (foto hierboven).

     Om 12.30 uur zijn we dan bij de 'SW Ruytingen'. De oostgaande vaargeul is vijf mijlen breed, dan volgt een soort middenberm met de 'MPC'-boei erin, en dan de westgaande geul van ook weer vijf mijlen. Het water is woelig van de vele kruisgolven. Anna voelkt zich wat katterig. In het westen nadert een zeeschip dat de AIS identificeert als de Handytanker. Duidelijk een tanker. Hij gaat ver achter ons langs. Op 3 mijlen van de middenberm zien we opeens hoe schuin voor ons de wazigheid even verdwijnt. Daar zien we een witte kliffenkust en een witte vuurtoren. Daar is Engeland. Ondertussen zit Anna te bellen met haar dochter Barbara, midden in de middenberm van een der drukste vaarwegen ter wereld, over zieke poezen, e.d. Wonderlijk dat je hier gewoon bereik hebt. Om 13.15 uur zijn we bij de 'MPC', nu de westgaande geul over, ook weer vijf mijlen. Hier is het drukker: eerst drie schepen en later nog twee, die voor ons langs gaan. Mooi kun je dat zien  op de AIS, maar ook de aloude peiling met de kompasroos in de verrekijker werkt prima. Zo zien we dat we nog voor schip nummer zes langs kunnen, al is het maar een halve mijl. Naast ons aan bakboord is het ondertussen druk verkeer van af en aan varende ferry's.

     Buiten de vaargeul is het water beduidend rustiger. Nu nog 7 mijlen naar Dover. Het tij staat nog steeds mee en we maken een SOG van dik 8 knopen. Er is wat meer wind en we zouden kunnen zeilen, maar nu we zo dichtbij zijn laten we het maar. Fanatieke zeilers zijn we allang niet meer. Dover heeft twee ingangen, west en east entrance. Bij de haven roep ik Port Control op VHF 74. Hij geeft permissie de oostingang in te varen, op weg naar de inner harbour aan de andere kant, waar de marina is. Het is kennelijk een rustig tijdstip. Aan stuurboord liggen de grote terminals voor de veerboten. Bij de ingang naar het Wick Channel moeten we wachten op uitvaart, dan komt groen licht. Anna roept op VHF 80 de marina-staff en verneemt dat we voor meerdere dagen niet in de Tidal Marina kunnen liggen, maar in het Granville Dock. Dat is geen probleem, het lock staat open van 3,5 voor tot 4 uur na hoog water. Nu staat het open. We krijgen een ligplaats direct om het hoekje, een behoorlijk eind lopen van het marinakantoor. De prijs voor een overnachting is ruim 35 pond, inclusief walstroom en WiFi. We zetten de klokken en horloges een uur terug, naar de Britse zomertijd. Morgen gaan we wat in Dover rondkijken, overmorgen weer verder naar het westen. Terug naar boven