Logboek 2008/1 (Lagos>Corsica)

Nadat we Punta Salinas passeren, de zuidoostpunt van Mallorca, en naar het noorden zeilen, komt er een flinke onweersbui op ons af.

Dinsdag 03-06-2008

Gisteravond krijg ik op de SSB-radio heel vaag nieuws over de Hexe, die op weg naar Madeira, worstelt met een visnet in de schroef. Schoonheyt is ongeveer 120 mijl van Porto Santo af en J&B is op weg naar de Azoren - als ik het goed versta - en is nog maar 65 mijl van Santa María. Voor ons vertrek vanmorgen uit Palma spring ik op de fiets en peddel met mijn briefje naar het postkantoor. Ik trek een volgnummertje en als ik aan de beurt ben, zegt de loketbeambte dat ik niet op het goede postkantoor ben. Ik moet naar het bureau op het Plaza do Progresso, en hij wijst op mijn briefje waarop dit kantoor onderstreept is. Enfin, mijn eigen stommiteit, gelukkig is het plein met het goede kantoor vlak bij de supermarkt, waar ik vers brood moet halen. De dame achter het loket overhandigt het pakket met de pilots alsof het een gift uit de hemel is.

Om tien uur nemen we afscheid van Nout & Jolanda van de Atlantis. We zien ze vast nog wel een keer. Buiten de havenhoofden zetten we zeil en daarna is het een kwestie van uren gerieflijk motorzeilen in het zonnetje op Zuid tot Zuidwest Bf 3 tot 4. We steken de grote baai van Palma over, ronden met wat meer wind Cabo Blanco en dan volgt de oversteek van de volgende grote baai, de Ensenada de la Rápita. In het noorden, boven het eiland, zien we een groot. dreigend onweercomplex. Bliksemschichten schieten horizontaal van de ene naar de andere donderwolk. Wij varen echter nog in de volle zon. In het zuidoosten zien we de donkergrijze, grillige vormen van Isla de Cabrera, een beschermd natuurgebied van rotseilanden aan de zuidoostpunt van Mallorca. Als je het wil bezoeken, moet je tevoren toestemming vragen bij het Spaanse ministerie van milieu. We hebben gedacht dat te doen, maar zagen ervan af omdat we al zolang in Palma moesten blijven en we graag voor begin Juli op Corsica willen zijn. De zon schijnt nog fel uit het zuiden als we de zuidoostpunt van Mallorca ronden, Punta Salinas, een schriele vuurtoren op een lage kaap (zie foto hier) Opeens is het niet meer meer dan dertig meter diep, de dieptemeter loopt op naar slechts 6 tot 7 meter. Voorzichtig rond ik de kaap toch maar wat ruimer. Het water is hier ongewoon lichtblauw. Je kunt de zandige bodem zien. Na de kaap varen langs steeds steilere kusten. Het onweer komt nu duidelijk onze kant op (zie foto´s boven en hier) De grote rolwolk torent allengs boven ons uit, maar nog steeds zitten we in de zon. Merkwaardig contrast. We nemen preventief de zeilen weg en al snel komt de zaak op ons af: enige horizontale  bliksems, opeens veel wind van voor en dan enorme druppels en dan een hoosbui die de zee plat slaat (zie foto hier) Vlak voor ons uitzicht niet meer dan een meter of dertig is kijk ik nog snel rond, geen schip in de buurt, ik stuur voor de zekerheid schuin van de kust weg en zet de radar aan. Door de regenclutter is er weinig te zien. Maar het is allemaal na een minuut of tien voorbij. De bui trekt over zee weg en na een halfuur varen we weer in de volle zon alsof er niks gebeurd is. Zo naderen we de diepe, vertakte inham in de rotskust van Porto Petro. Op de rotsen aan bakboord bij de nauwe invaart staan een rood baken en een oude wachttoren. Daarachter liggen wat baaitjes met veel vrije meerboeien en een schilderachtig haventje waar nog net aan de kade één plek voor ons vrij is. We hangen Lord Byron in zijn kooi buiten, die overal om zich heen bedrijvige musjes rond ziet scharrelen en in een blij en hunkerend zingen uitbreekt. De mensen die langs lopen kijken verrast op. We blijven hier een dagje liggen hoewel het peperduur is. Terug naar boven