Logboek 2016/2 Door Nederland

Dulce aan de parkzijde van de Binnenhaven, vanaf de ophaalbrug bij de Korenmarkt, Hoorn.

Zondag 26-06-2016

Koude ochtend. Buiten wisselen wolken en zon elkaar af. Het KNMI waarschuwt voor hagel en windstoten en geeft code geel voor de oostelijke en zuidelijke provincies. We boffen, hier is de kans op zon het grootst. Veel boten vertrekken. Vanochtend maken we een lange wandeling door de Hoornse binnenstad en bezoeken het nieuwe Museum van de 20e Eeuw, dat is gehuisvest in de voormalige gevangenis op het Oostereiland. Voor mensen van onze leeftijd is dat erg leuk. Allemaal herkenning en herinnering. Er is haast teveel. Oude audiomeubelen, een slaapkamer en een woonkamer uit de tijd van je grootouders, de wringer met de standen high, med en low, hoe vaak heb ik daar niet aan gewrongen voor mijn moeder? (Hier 3 foto's). Wat niet al aan voorwerpen, speelgoed en huisraad dat in je herinnering iconisch werd. Haast teveel.

We lopen terug over de Korenmarkt (foto hier), passeren de Engeltjesbrug over een van de vele mooie grachtjes (in dit geval de Appelhaven). Zo had de Gorcumse Kalkhaven eruit kunnen zien, als men hem halverwege de 19e eeuw niet gedemt had (foto hier). Bij een viskraam eten we kibbeling met knoflooksaus. Verder de stad in ontdekken we op vele plaatsen amateurkoren, op pleintjes en straathoeken zingen ze oudhollandse meezingers, begeleid door een accordeon. 'Twee reebruine ogen...', je kent ze wel. Het massaal opgekomen publiek zingt uit volle borst mee. Veel Amsterdamse liederen. Bij de Grote kerk valt ons een opschrift op een huis op (foto hier):

'Hier lag eerst Junius, noch taal-loos als een kind

wiens wederga men niet in zeven talen vind.'

Een bord leert ons dat het gaat om Adriaan de Jonghe, die hier in 1511 werd geboren en later bekendheid genoot als Hadrianus Junius, een geleerde, humanist en medicus. in opdracht van de Staten van Holland schreef hij een geschiedenisboek onder de naam Batavia. hij overleed in 1575 te Arnemuiden en werd begraven in Middelburg. Het opschrift stond al in de 17e eeuw op zijn geboortehuis en refereert waarschijnlijk aan zijn kennis van vreemde talen.

In de rest van de middag lezen in de kuip. Nog steeds wolken en zon. De haven begint zich weerte vullen, maar minder dan gistermiddag. Het weekeinde loopt op zijn eind. Weer een Engels motorjacht achter ons. Ik zeg niks.

Ik lees 'Zwarte Honden' van Ian McEwan uit (Ned. vert. De Harmonie, 1992). Goed geschreven boek over een Brits communistisch echtpaar van na de oorlog en de vraag of Het Kwaad bestaat. Een metafysisch Kwaad, een monster dat leeft in de geest van mensen en dat eens in de zoveel tijd de kop opsteekt. Moord, doodslag en verkrachting op grote schaal. Hm, het doet diepzinnig aan, maar is het dat wel? Misschien lijk ik daarvoor teveel op de figuur van Bernard in het boek, de wetenschapper. Bij tijden een onuitstaanbaar persoon. Terug naar boven