Logboek 2016/1 Winter te Gorcum

Onze boord-barograaf, tussen boeken van en over Hans Lodeizen, vanmorgen om 9.30 uur een stormfornt in aantocht.

Zondag 07-02-2016

De boordbarograaf staat, zolang we niet varen, in een van mijn boekenkasten, knus tussen boeken van en over de jong gestorven dichter Hans Lodeizen (1924 -1950) Waarom daar? Toeval. Je ziet hoezeer de luchtdruk de laatste 24 uur gezakt is, het front met een flinke zuidwesterstorm is in aantocht. Wie nu nog op zee is, doet er goed aan snel een haven op te zoeken.

Als in tegenspraak hiermee vangt de zondag aan met een bleek zonnetje en nauwelijks wind. Uit de luidsprekers van mijn DAB+ radio ruist het gedragen 'Spem in alium' van Thomas Tallis (circa 1505 - 1585) de kamer in. Veertig prachtige stemmen die in grote deemoed zingen 'Nooit heb ik op een ander mijn hoop gevestigd'. We zijn nu ongeveer op de helft van een winter waarin de herfst maar voortduurt. De natuur loopt al zes weken voor op het normale schema. Een bioloog zegt op de radio dat het groeiseizoen de laatste 15 jaar gemiddeld bijna een maand langer duurt dan 50 jaar geleden.

Hans Lodeizen schreef eens: 'Het enigste dat me interesseert is leven. Al het andere is enkel middel. Poëzie, muziek, kennis.' In dat opzicht lijkt hij op Lucas, de hoofdpersoon uit mijn romancyclus. Die leefde ook liever het leven dan erover te schrijven. 'Liever liefde dan gedichten' is de titel van de biografie die Gerard Bes over Lodeizen schreef (Balans, 2001) Dat boek zie je boven de barograaf staan. Lodeizen liet een een mooi en geliefd oeuvre na, terwijl Lucas steeds opnieuw zijn gedichten kwijtraakt. Ze kiezen hardnekkig hun eigen weg door de wereld, fladderend op de wind, gestolen uit zijn auto of raken op andere manieren zoek.

Zondagmiddagwandelaars over de sluis. Iemand blijft staan en kijkt naar binnen, zijn neus bijna pal tegen de ramen van de schuifpui. Hij blijft een tijd staan kijken, een oudere man met een zwarte wollen muts op. Hij ziet me kennelijk niet zitten achter mijn laptop aan het bureau. Waar kijkt hij naar? Hij lijkt me te oud voor een inbreker die deinventaris opneemt. Zijn vrouw komt naast hem staan en trekt hem aan de arm weg.

Het is bijna vier uur. Geluisterd op de radio naar het 2e Pianoconcert opus 38 van Brahms, met die mooie cellopartij in het Andante. Het Rotterdams Philharmisch Orkest met als Emmanuel Ax als solist. Nu is Pelléas en Mélisande van Schönberg. Straks komt mijn oudste zoon Rommert op bezoek en meeëten. Er is wat meer wind maar de zon schijnt nog en de voorspelde storm is nog niet losgebarsten. De barograaf loopt wat op. Terug naar boven