Logboek 2014/3 Zomer in Gorcum en de Med

Karveel bij Portimão

Maandag 22-09-2014

Afvaart om 9.15 uur. We leggen aan bij de bunkersteiger voor diesel (85 liter) en het inleveren van het steigerpasje. Wind is er niet en de zee is blak. We passeren een paar kapen, maar er is zelfs geen kaapwind. Bij Punta dos Castelos is geen kasteel te zien. Veel vissersboten, kleine trawlers die met hun sleepnet zo nodig steeds vlak voor je moeten oversteken (foto hier) Later komt en ZW-wind terwijl de voorspelling het op NW-wind hield. In de verte zien we fikse wolkenpartijen die hun regenlading met dichte, grijze gordijnen naar de aarde kieperen. Hopelijk komen we daar niet in terecht. Aan stuurboord ligt Albufeira met zandstranden tussen de geelbruine kalkrotsen en grote appartementengebouwen. Er liggen nog baders op het strand. Even voor de laatste kaap, Punta da Alfanzina, trekt de wind aan en Lagos is bezeild. De genua geeft een knoop extra. We zouden zelfs het grootzeil kunnen hijsen, maar we hebben er geen zin meer in. Binnen twee uur zijn we bij de haven.

Voor Portimão varen we langs hoge kalkrotsen met diepe gaten op de waterlijn. Toeristenbootjes varen naar binnen. Tot onze verbazing vaart er zelfs een 14e eeuws karveel langs (foto hiernaast) Hoe kan dat nou? Het karveel 'Boa Esperança' zagen we toch in een Spaanse haven aan de Middellandse Zee? Dit moet een ander zijn, misschien een replica?

Eeen paar mijl voor de haveningang van Lagos vallen de eerste druppels. Omdat er ook veel vissersnetjes liggen, draaien we de genua maar in. Toch een gevoel van trots als we het havenkanaal binnenvaren. Voorbij de vissershaven ligt warempel nóg een karveel. Als we langsvaren zien we dat het zelfs 'Boa Esperança' heet, net als het karveel dat we een aantal weken geleden in het Spaanse Garrucha zagen. Wat is er aan de hand? Ze jongen maar aan, die karvelen. Om half drie meren we af aan de meldsteiger. Ja, de Dulce staat nog in het systeem van het havenkantoor. Scheelt een hoop invulwerk. De haven is duur, dat wisten we, 289 euro voor een week. Maar op 1 oktober gaan we de wal op.

De voetgangersbrug over het havenkanaal gaat voor ons open en we meren af aan de binnenkant van een van de laatste steigers, met de neus voor, zodat we privacy in de kuip hebben. Ietwat beduusd zit ik rond te kijken. Terug in Lagos, onze eerste overwinterhaven in 2007/2008! Toen stonden we nog aan het begin van ons avontuur en alles wat we meemaakten was nieuw. We dachten nog een echte wereldreis te zullen maken; hoe anders draaide het later uit. De Rode Zee was door de piraterij een doodlopende steeg geworden, de verzekering wilde onze boot niet meer verzekeren en we moesten terug - en gaan we zelfs op weg naar huis in 2015. In veel landen waar we waren, brak later de pleuris uit: Oekraïne, Syrië, Israël (Gaza) en Egypte. Al hebben we de wereld niet rond gevaren, het voelt toch alsof er een cirkel rond is. We hebben ondanks een aantal tegenslagen zeven fantastische jaren gehad. Straks zullen er alleen nog de verhalen zijn, het is niet anders, maar het zijn wel overwegend mooie verhalen. De zon is ook weer gaan schijnen. Proost...eh....saúde! Terug naar boven