Logboek 2015/2 Op weg naar huis

De menigte kijkt gespannen naar het grote scherm op het Plza de Marques naar hun voetbalclub Gijón die een promotiewedstrijd speelt

Maandag 08-06-2015

Er is een massa volk op de been wanneer we gisteravond de stad inlopen (2 foto's hier). De stad is overstroomd met mensen en hoe dichter we bij het Plaza del Marques komen, hoe dichter de menigte wordt. De straten zijn afgezet. Op het bordes van een gebouw met gekanteelde torens staat een groot scherm opgesteld. De mensen kijken vol spanning naar een voetbalwedstrijd (foto hierboven). Welke? We vragen het een agent. De lokale club van Gijón speelt een wedstrijd (in Sevilla) die hen - als ze winnen - toegang zal geven tot de Spaanse eredivisie. Zover heeft Gijón het nog nooit geschopt. Zo! Velen lopen in clubtenue: witte en rode verticale strepen. We strijken neer op ons vroeger terras op de boulevard, dat met de parasols. Op een tekst aan de muur staat: 'No tenemos WiFi. Porque no hablan entre ustedes?' ('We hebben geen WiFi. Waarom gaan jullie niet met elkaar praten?' - foto hier). Een paar keer klinkt er daverend gejuich op, als hun lokale club in het verre Sevilla een doelpunt scoort. Maar dat is nog niks vergeleken met de orkaan van geluid en getoeter die de mensen produceren als het laatste fluitsignaal klinkt. De club zal promoveren en in de eerste liga voetballen met wereldclubs als Barcelona en Real Madrid. Iedereen is door het dolle heen en gaat uit zijn dak. Op de pleintjes in de oude stad stroomt de appelcider, de lokale drank, rijkelijk uit de hooggeheven flessen. Kroegen en terassen zijn afgeladen. Met moeite vinden we ergens een klein restaurant waar een tafeltje vrij is. Lokale kaas, viskroketten, mosselen, rode en witte wijn. Gezellig en smakelijk, iedereen om ons heen is vrolijk.

Vanmorgen loop ik om negen uur naar het havenkantoor. Daar bellen ze voor me een electrotechnicus. Een uur later staat Jesús, een jonge, serieus ogende man, naast de boot. Hij is van Electronica Edimar en heeft snel door wat het probleem is. Dat moet je altijd maar weer afwachten, maar Jesús heeft er duidelijk verstand van. Hij ontdekt bij de koerscomputer een draad die loszit. Als hij hem vastmaakt, heb ik in elk geval de roerschaal (rudder bar) weer terug op het display van de STANDBY-functie. Maar daarmee zijn we er helaas nog niet. Onderzoek leert dat als de autopilot een tijdje heen en weer gezet wordt, hij inderdaad uitvalt en het signaal MOT STALL geeft. Net als onlangs onderweg. Op dat moment ontvangt de drive unit geen 12 V spanning, maar slecht 7 V. Het is niet duidelijk hoe dat komt. Jesús haalt de drive unit eruit en neemt ook de koerscomputer en de afstandbediening mee (foto hier), zodat hij in zijn werkplaats een opstelling kan maken om de zaak te testen.

Ans maakt ondertussen de kuip en het dek schoon. Het is zonnig vandaag, met lichte bewolking. We wachten in de kuip af. Om half vijf komt Jesús terug. Hij meent het probleem te hebben opgelost. In de testopstelling staakte de electromotor steeds als de drive unit te warm werd. Hij heeft hem geopend en opnieuw laten lopen, waarbij met name de koolborstels vies waren en niet meer goed contact maakten als de motor warm werd. De koolborstels zelf waren in orde. Na grondig schoonmaken liep de motor ongestoord een halfuur. In feite dus hetzelfde probleem als een jaar geleden in Cagliari, Sardinië. Jesus zet de hele zaak terug en laat het stuurwiel tien minuten heen en weer lopen. Ongestoord, het probleem lijkt dus verholpen, ik heb er wel vertrouwen in. De rekening valt mee: 110 euro.

We lopen naar de MasYMas supermercado voor wat boodschappen. Op het Plaza de Marques verzamelen de fans zich al. Vanavond is het weer feest: de helden komen terug uit Sevilla en worden straks gehuldigd. Voetbal, ik zal er vandaag niks over zeggen. Maar ik kan me nu eenmaal niet opwinden over sporten waarin de winnaar de volgende keer de verliezer is en omgekeerd. Wat is daar nou aan? Bij het schuin omhooglopende straatje met het halfhoge muurtje, waar altijd avondenlang jongeren zitten, vinden we Piet. Ineke is de stad in om een jasje te kopen. We nemen met wijn c.g. bier op het muurtje plaats. Van verderop klinkt het We Are the Champions al op. We zijn blij dat onze stuurautomaat gerepareerd is. Zoals het er nu uitziet kunnen we woensdag door naar Ribadesello en donderdag naar Santander. Ondertussen komen in de prognoses van de Golf van Biscaje weer en zeegang tot rust, zodat de kans groot is om donderdag of vrijdag de oversteek van ruim 200 mijlen naar Frankrijk te maken. Mijn dappere geliefde slaapt er al weken niet van; straks is het achter de rug. Terug naar boven