Logboek 2023/2 Voorjaar, eilanden, oorlog

Anna bij het sluisje naast de Schansbrug. Verderop het Schans- of Kerkeiland. Rechts ervan is de kade waar Dulce ligt.

Vrijdag 09-06-2023

We krijgen een warme dag. Het wordt bijna 28 graden in de middag. 's Ochtends wat klusjes. Het bakboord navigatielicht - het rode - op de boeg is stuk. Ik klik de kap los en draai aan het lampje, maar de fitting zit muurvast en zo ik sta even later met het kale lampje in de hand. Met een tang krijg ik de fitting niet los. Dat schiet niet op. Even laten rusten. Verder laat ik de generator twintig minuten lang lopen. Sinds september vorig jaar is hij niet meer aan geweest, maar het apparaat start meteen. Niet dat we hem nodig zullen hebben, maar hij moet het wel doen.

     Anna en ik lopen het stadje in. We herkennen het nog van twee jaar geleden, alleen stond het hier toen vol water van extreme regenbuien. Nu schijnt de zon uitbundig. Voorbij het sluisje is er een marktje, waar Anna bij een Indiër wat blouses koopt. Er is ook een stalletje met 2e-handsboeken. Een bloemlezing met verhalen van Joop Waasdorp - 'Halve Muiterij', RAP, 2006 - gaat voor 3 euro over de toonbank, omdat ik geloof dat ik er enkele nog niet ken. Op een drijvend terrasje op de smalle Noordvliet strijken we neer. Naast ons zit een vrouw te roken; de smerige rook waait ons pal in het gezicht. We verkassen tegenwinds. Wanneer komt nou eindelijk dat verbod?

    Een buurman van een motorjacht, een man alleen van 71, komt met me praten over prostaatkanker. In een babbeltje met Anna had hij gehoord dat ik het ook had. Maar hij heeft minder geluk. Zijn diagnose was zeven jaar geleden. Toen volgde een prostaatresectie, maar het bleek dat hij ook nog maligne cellen in de lokale lymfeklieren had. Volgde bestraling, die niet hielp, een jaar later zaten meer klieren vol, nogmaals bestraling, weer een jaar later zaten 20 klieren vol. Nogmaals bestralen was uitgesloten, nu moet hij met hormoonbehandeling beginnen. Hoe heb ik dat ervaren? Ik vertel hem over mijn driejarige Zoladex-therapie, die ik goed doorstond. Alleen opvliegers en gewrichtspijnen in het laatste halfjaar. Dat was in 2013. Het sterkt hem wat, hoop ik.

     Een heerlijk luie middag luieren we in de kuip. Alleen die lastige industrie tegenover de ligplaatsen, die maakt nogal wat herrie. De betonmortelfabriek Mebin. Wat doet die nog hier midden in het stadje, direct naast het idyllische centrumpje? Enfin, we krijgen een tropisch weekeinde en dan ligt de fabriek stil. Vanavond zoeken we ergens aan die leuke grachtjes een leuk restaurantje op, maar wil je rookvrij eten, dan moet je binnen gaan zitten. 

Het is nu officieel, volgens de NOAA is de nieuwe El Niño begonnen. Meer warmte, meer extreem weer in de komende jaren. De laatste El Niño, in 2019, was relatief mild. Tijdens de El Niño die daaraan voorafging, in 2016, werden de hoogste temperaturen ooit gemeten op aarde. De warmte in oppervlakkige laag water in de oceanen loopt nu al, nog voor de Niño losbreekt, al zo hoog op: vandaag was die 1,51 graden Celsius boven het niveau van 1850 - 1900. Voor West-Europa is de invloed van de ENSO-Niño gering, maar met name niet voor Afrika. India, Indonesië, Zuid-Amerika. Naar het begin van dit kwartaal