Logboek 2020/2 Lente en corona

Kunstwerk 'Hoe kwetsbaar wij zijn' van Kees van de Ven uit 2013 op de dijk van de haven van Burghsluis.

Zondag 28-06-2020

Vannacht woei het flink door. Wat is dat toch, dat je bij harde wind zo prima slaapt? Ik althans, maar Anna ook. Elementair gevoel van veiligheid uit je verre jeugd? Zoiets. Vandaag waait een fractie minder: ZW 5 - 6. Bovendien is het steeds zonniger. We maken een wandeling langs de dijk, waar we een kunstwerk treffen dat uitkijkt over de Roompot (foto hierboven). Op een bordje staat dat het uit 2013 is, van Kees van de Ven is en 'Hoe kwetsbaar wij zijn' heet. Hiermee zou hij 'de altijd dreigende krachten van wind en water' verbeelden. Hm. Tja.

     Ik draag vaak mijn mobiele telefoon in het borstzakje van mijn overhemd. Stom, het valt er nog een keer uit en overboord, dacht ik vaak. Een gedachte die ik zonder consequentie liet. Vandaag valt het mobieltje inderdaad overboord als ik me buk om een landvast aan te trekken. Met een paar korte wiegelingen zinkt hij snel uit zicht. Eigen schuld. Geen telefoon, de nummers van alle comtacten kwijt, geen apps, helaas, helaas. Nu moet je mensen ook nog informeren zonder dat het op een phishingtruck lijkt. Mijn kinderen en directe vrienden informeer ik per email. Ze kunnen altijd Anna bellen als ze me moeten hebben. Maar van de meeste mensen weet ik het emailadres niet. Enfin, als we weer in een stad zijn kan ik een nieuwe aanschaffen met mijn oude nummer, neem ik aan. En voor foto's kan ik mijn camera gewoon gebruiken. Opnieuw: helaas, het blijkt dat ik de camera thuis in Gorcum heb laten liggen. Nu rest me voorlopig alleen nog maar het mobiel van Anna voor foto's.

     We spenderen de middag in de zon in de kuip. Nu de harde wind iets is geruimd naar WZW geeft de buiskap nét voldoende luwte. Niemand vertrekt, niemand komt aan.

De laatste cijfers van het RIVM en het coronadashboard:

Naar het begin van dit kwartaal