Logboek 2020/2 Lente en corona

Spuiten, boenen en poetsen van het dek. Op de achtergond ons huis.

Zaterdag 16-05-2020

Onder de lockdown suddert de corona-epidemie verder. Dat is goed. Zolang we maar onder een reproductiegetal van 1 blijven, dooft de epidemie langzaam uit. Het blijkt uit de laatste cijfers van het RIVM: ziekenhuisopnames weer iets hoger, aantal doden weer iets lager en nog steeds een paar honderd nieuwe besmettingen.

Ondanks de ernst van de ziekte zijn er dokters die al die ophef en lockdown-maatregelen overdreven vinden. Nota bene uit mijn eigen (vroeger) MST. In Tubantia zeggen de cardiopulmanaal chirug Jan Grandjean en de anesthesioloog Alaattin Ozdemir dat we van de corona-angst moeten afstappen. Erop uitgaan, bewegen en gezond eten zijn volgens hen een goed medicijn, ook in de strijd tegen corona. Het lijkt warempel wel of je de Braziliaanse president Bolsonaro hoort praten. 'Een griepje', zei die, en 'sporten helpt het best'. De beide Twentse dokters vinden daarom dat de sportscholen meteen open moeten. Corona leidt volgens de medici helemaal niet tot buitensporig veel slachtoffers. Het zijn bovendien hoofdzakelijk ouderen, mensen met veel overgewicht en patiënten die meer onder de leden hebben, en de dood hoort nu eenmaal bij het leven. Dat geluid herkennen we  van mensen als Jord Kelder en Marianne Zwagerman. 'Van de besmette mensen overlijdt slechts een heel klein percentage', stellen de twee Twentse dokters. Nu is feitelijk de letaliteit van corona helemaal niet zó klein, zoals de grafiek hieronder van het CBS laat zien.

(bron: CBS, Overledenen per week)

De gele piek is van 2020 en laat de oversterfte zien in de afgelopen drie maanden. Let wel: onder lockdown-omstandigheden (!), waardoor de aanvankelijk exponentiële groei - typerend voor een epidemie - afgebogen werd. In de eerste negen weken van de corona-epidemie (week 11 tot en met week 19) overleden in totaal naar schatting bijna 9 duizend mensen meer dan je in deze periode zou verwachten. Ik zou daar niet zo luchtig over doen.

Opvallend genoeg kom je ook iets van die luchtigheid tegen in een opinie-artikel in de NRC van Caroline de Gruyter: 'Veiligheid wordt steeds belangrijker dan vrijheid'. In de winter van 1968 - 1969 stierven er wereldwijd vermoedelijk een miljoen mensen aan de Hongkonggriep, maar bijna niemand wond zich erover op. 'Waarom reageren we nu met lockdowns, en waren we toen zo laconiek?' Tja, dat snap ik wel, en De Gruyter zit ernaast. De Hongkonggriep - een influenzavirus - begon op 13 juli 1968 in Hong Kong en trok de hele wereld over. Wereldwijd was de besmetting het ergst in december 1968 en januari 1969. De mortaliteit was relatief laag, per besmetting lager dan 0,5%. Dat is bij de huidige corona- pandemie wel anders! De CFR (Case/Faltality Rate) van de Hongkonggriep lag uiteindelijk maar op 0,1% terwijl die van Covid-19 door de WHO momenteel wordt geschat op 3,14%, dus liefst 30 maal zoveel (!), maar het getal verschilt sterk per land. In Zuid-Korea was het bijvoorbeeld een tijdlang 0,6%, maar in Italië was het daarentegen ruim boven 3%. De pandemie is nog in ontwikkeling, maar de CFR is in elk geval hoog genoeg om met ingrijpende maatregelen te trachten de pandemie onder contrôle te brengen.

Vandaag hebben we een droge, een graad warmere dag dan gisteren. De temperatuur klimt langzaam uit het dal. We spuiten, poetsen en boenen het dek van onze boot schoon (foto hierboven). Naar het begin van dit kwartaal