Logboek 2015/2 Op weg naar huis

Het centrum van Porto met de beroemde Ponte de Dom Luïs I over de Douro

Maandag 11-05-2015

Hou je echt nog van mij, Rockin' Billy?

Of is nu al je liefde voorbij?
Heus ik twijfel nou toch wel een beetje.
't Is zo eenzaam op de boerderij.

Wat heeft de zenuwcel in mijn hersenen getriggerd, die dit liedje van Ria Valk uit 1960 in zijn eiwit-geheugenstructuren heeft opgeslagen? Al dagen hoor in het in mijn kop en ik slaag er niet in het te doen verdwijnen. Van alles probeer ik: erover praten, het lied hardop zingen, andere liedjes zingen, de radio aanzetten, niets helpt. Zal het vanzelf overgaan?

Met Piet & Ineke aten we gisteravond erg gezellig en goed in een piepklein visrestaurantje in Afurada, het dorpje naast de marina. 'Pedra Furada' heet het en het is op nummer 41 in de Rua de 27 de Fevereiro. Twee tafeltjes buiten en drie binnen (daar zaten we). Verder zitten er drie jonge gezinnen, allemaal met een pasgeboren baby. Die staan pontificaal op de tafeltjes en iedereen dromt eromheen met uitroepen van vertedering. Ans is ook niet te houden.

We beginnnen met lekkere wokkels die je met een tandenstoker eruit peutert. Heerlijke sardienen van de grill. En aan het slot komt de obligate beugelfles bogaço op tafel, en eigengemaakte en zeer scherpe graanjenever. Die mag je zelf inschenken. Het wordt ook wel aguardente genoemd, maar dat is (geloof ik) van rietsuiker gemaakt. Er mag - kuch, kuch - niet meer dan 78% alcohol in zitten.

Vandaag een erg leuke dag in Porto met zijn vieren. Om tien uur gaan we op weg. Naast de haven zitten de vissers van Afurada hun netten te repareren zoals ze dat al eeuwenlang doen (foto hier). Even verderop vertrekt de watertaxi naar de noordoever van de Douro (foto hier). We treffen het; het is een zonnige, zij het wat heiïge dag. Aan de overkant is een halte van het oude trammetje - 75 jaar oud - dat ons langs de oever naar het centrum zal brengen (2 foto's  hier). Lissabon heeft ook van die trammetjes. Met af en toe verontrustende, snerpende geluiden brengt het ons tot in het centrum, bij de oude kades langs de Douro (foto hierboven en eentje hier). De vermaarde Ponte de Dom Luïs I spant zich hoog over de rivier. De brug uit 1886 heeft twee niveaus, de bovenste voor treinen en voetgangers, de onderste voor autoverkeer. Hij werd niet gebouwd door Eiffel, aan wie hij doet denken, maar door Théophile Seyrig. Acht jaar geleden liepen we er overheen naar de zuidoever, waar alle beroemde porthuizen zijn. Ondanks het vroege seizoen zijn er veel toeristen, toeristenboten en een enkele straatmuzikant.

We dwalen door de nostalgische oude straten en vinden een souvernirwinkel waar we eindelijke de soepterrine aantreffen, die Ans graag wil hebben. De terrine is in de vorm van een groene kool en hij is bestemd voor het serveren van de caldo verde, de Portugese boerenkoolsoep die niet te pruimen is. Maar je kunt er ook andere soep in doen. Hij wordt stevig ingepakt, daarom heb ik er nu geen foto van, maar hier staat een plaatje. We nemen er ook zes soepkommen bij, die de vorm hebben van...een kleine groene kool.

We doen ook een rondvaart over de Douro, tussen de hoge steile rivieroevers door. De zes-bruggen-rondvaart, want zoveel bruggen verbinden tegenwoordig de oevers. In een zeer smal straatje, de Rua de Sâo Nicolau, eten we een lichte maaltijd (2 foto's hier). Daar sta ik op met een knijper op mijn bril, die ik in de souvenirwinkel kreeg. De knijper draagt een afbeelding van de legendarische Portugese dichter Fernando Pessoa, de man die in vier heteronyme dichters explodeerde. Al vele jaren een favoriet van mij. In 2007 worstelde ik een aantal weken met zijn gedicht Autopsicografia (lees die worsteling hier, hier en hier), een gedicht dat me altijd zeer lief is gebleven.

Om vier uur staan we met een drom mensen te wachten op het trammetje terug, maar het komt niet. Een man komt langs en vertelt dat het trampersoneel in staking is. We nemen een taxi en grappig genoeg is die goedkoper dan het trammetje. Zo prijst het openbaar vervoer zich snel uit de markt. Morgen verder naar Viana do Castelo, de laatste Portugese haven voor de Spaanse grens. Voor ons vertrek gaan ze om 8.30 uur op het werfje hier onze hoofdtank schoonmaken. Dat kunnen ze hier, ondekten we. Daar hebben ze een indrukwekkend toestel voor met filters; het doet denken aan een dialyse-apparaat. Morgen meer daarover.

Na twee mislukte pogingen gaat men de komende dagen opnieuw proberen contact te maken met de Philae-lander, nu de komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko veel dichter bij de zon is gekomen en de kans bestaat dat de zonnepanelen van de lander genoeg energie opvangen om hem tot leven te brengen. Spannend. Terug naar boven