Logboek 2010/2 (Fethiye>Israël)

Marmaris Yachtmarin. Lord Byron is terug op zijn vertrouwde plekje. Achter ons ligt nog het marinevaartuig in de verkoop

Woensdag 04-08-2010

Wat redderen aan boord en verder uitrusten. Afgelopen nacht was er veel wind uit het noordwesten maar in de loop van de vroege ochtend wordt het kalm. De wind draait naar het zuiden en ik draai de windscoop mee om. Die zorgt voor een aangenaam zuchtje wind in de kajuit. Een nadeel van ons schip is dat er in de achterkajuit, waar we slapen, geen dekluik is. Daar kun je dus geen windscoop in hangen en het is er ´s nachts erg warm. Daarom slaap ik bij warm, windstil weer meestal buiten op een bank in de kuip en Ans beneden met de ventilator aan. We zijn op onze tocht door Anatolië natuurlijk ook gewend geraakt aan airconditioning.

´s Ochtends komen Gerard & Josje onze Lord Byron terugbrengen. Hij kijkt verbaasd maar ziet er prima uit. We hangen de kooi op zijn vertrouwde plekje en binnen tien minuten zingt hij erop los (foto hierboven). Ik werk weer een deel van de achterstand in de verslagen bij. Vooral het verhaal over ons onvergetelijk bezoek aan de oeroude stad Harran en zijn omgeving vergt veel tijd. Het is ook nog niet helemaal af. Het blad Zeilen stuurt me een kaartje van de Donau-delta, dat ze bij mijn artikel willen plaatsen. Ik moet er de route op aangeven die we toen volgden. ´s Middags zwemmen we wat om af te koelen en ´s avonds komen Jaap & Diana een borrel drinken.

Nu we weer een redelijke Internetverbinding hebben, lees ik me bij in het nieuws. Informateur Lubbers stuurt af op een rechts kabinet van VVD en CDA, dat door de PVV gedoogd zou moeten worden. Hm, het lijkt me in tactisch opzicht een handige positie voor Wilders. Ook lees ik gewoontegetrouw het nieuws in de zorgsector op de website van het blad Zorgvisie. Daar tref ik een nogal gemakzuchtig stukje van Carina van Aartsen onder de titel "Hardleerse bestuurders" Aanleiding is een nieuwe geschiedenis met een disfunctionerende medisch-specialist, nu in het Waterlandziekenhuis in Purmerend, waar de raad van bestuur te laat zou hebben ingegrepen. Ze haalt de eerdere zaken in Emmen en in Enschede aan en vraagt rhetorisch: "Waar blijven de bestuurders die ingrijpen vóórdat het kalf is verdronken?" Ik zou uit medelijden de disfunctionerende neuroloog te lang de hand boven het hoofd hebben gehouden. Tja, ik word moedeloos van mensen die een oordeel vellen zonder de zaak voldoende te kennen. Eigenlijk maar niet op reageren? Zo zit ik niet in elkaar en ik plaats een kort commentaar onder het stukje.

We eten aan boord. Ondanks de warmte bereidt Ans het soort pasta waar ik erg van houd. We zitten in de kuip, het is windstil, het water roerloos. De enorme sterrenhemel welft zich over ons. Wat kun je hier veel details zien! Een bleekgele maanschijf rijst op; hij is halfvol en ziet eruit als een partje van een meloen. Terug naar boven