Logboek 2010/2 (Fethiye>Israël)

Het vliegtuig heeft een uur vertraging. We lunchen op het vliegveld van Dalaman

Zaterdag 03-07-2010

Vandaag wordt mijn jongste zoon Bas 20 jaar. Ik besluit hem niet te vroeg te bellen. We zien Anégada vertrekken voor een tochtje naar de baaien oostelijk van Fethiye, Kiara verkast ook en ankert honderd meter van onze steiger. Om tien uur haal ik de huurauto op, een auto met een automatische schakeling. Altijd even wennen dat je maar met één been de pedalen bedient. Om 12 uur bel ik Bas, het is dan 11 uur in Nederland. Voicemail. Ik spreek alvast een felicitatie in. We rijden we in ruim een uur naar het internationale vliegveld van Dalaman. Het vliegveld wordt bewaakt, Turkije verkeert opnieuw in staat van oorlog met een deel van haar bevolking, de Koerden. De PKK zou hebben aangekondigd om weer als in de jaren ´90 aanslagen te gaan plegen op toeristencentra. Bij sommige auto´s kijken beveiligingsmensen met spiegels onder het chassis. Wij mogen gewoon doorrijden. Ze zien dat we in een huurauto rijden, zegt Ans. Ik dacht dat terroristen doorgaans huurauto´s gebruiken, zeg ik.

Op de borden in de vertrekhal zien we dat de vlucht van Corendon naar Amsterdam een uur vertraging heeft. Dat geeft in elk geval de gelegenheid om samen rustig te lunchen (foto hierboven). We zeggen niet veel, we zien er allebei tegen de scheiding op ook al is die kort, slechts tien dagen. Om half drie gaan we naar de incheckbalie. Gelukkig geen lange rij. We lopen samen naar de security-check, daar nemen we afscheid. Ik zie hoe ze snel door de douane geholpen wordt en het taxfree gebied inloopt. Ze kijkt herhaalde malen om, we zwaaien en dan is ze weg. Op het parkeerterrein belt ze al: het vliegtuig heeft nóg een uur vertraging en vertrekt pas om tien voor zes.

Om kwart over vier ben ik weer op de boot. Als iedere middag waait het weer stevig. Daardoor is het niet zo heet. Op de steiger is de schoonmaakoperatie van alle Sunsail flottieljeboten nog in volle gang. Sommige nieuwe crews zijn al aangekomen, Britten, Duitsers, Fransen en wat Nederlanders. Het zal vanavond druk zijn in het restaurant. Morgen zijn ze allemaal weg. Om half vijf heb ik Bas te pakken. Maar hij verstaat me niet. De speaker van zijn mobieltje doet het niet goed, zegt hij. Ik hoor wel een enorme herrie en vermoed dat hij op een popfestival is of zoiets. Ik heb geld voor een cadeau op je rekening overgemaakt, brul ik. Dat hoort hij wel. Vanavond proberen we het nog eens. Om 17.40 piept een SMS-bericht van Ans: ze zit in het vliegtuig. Terug naar boven