Logboek 2010/1 (Kreta>Fethiye)

Een van de vele eternal loops die Escher maakte. Voor de oneindigheid ervan maakt het niet uit hoe lang de goten zijn of hoeveel hoeken erin zitten

Vrijdag 22-01-2010

Gisteravond kijken we naar de DVD van "De Storm" (september 2000) van Ben Somboogaart. Goed gemaakt moet ik zeggen, alleen heb je af en toe het gevoel dat het persoonlijke verhaal rond de vermiste baby de omvang van de ramp zélf naar de achtergrond schuift. Anderzijds, is het niet doorgaans zo dat voor eenieder het eigen lot belangrijker is dan dat van de rest van de wereld?

Van Geert & Ine krijgen we per e-mail nog eens de felicitaties voor de uitslag van de skeletscintigrafie en "verder hoorden we van Charley dat his lordship nog geen avances heeft kunnen maken met zijn popje, want het was te koud. Maar volgende week moet hij eraan geloven, dus EROP BIJ DIE POP!!" Ach die arme Lord Byron, het is nog geen voorjaar.

Een mooie zonnige dag. Ik verzend de machtigingsaanvraag naar onze ziektekostenverzekeraar voor vergoeding van de vervoerskosten straks bij de bestralingsbehandeling. Ook verstuur ik de CD-RW met de foto´s voor het artikel over de Donaudelta naar de redactie van Zeilen. De rest van de dag breek ik me het hoofd over de vergelijking van verschillende soorten oneindigheden in Chaitins´ "Meta Math!" Dat voert ondermeer terug op Galileo die aan het eind van zijn leven, toen hij onder huisarrest stond, noteerde dat er precies evenveel getallen staan in de reeks positieve nummers:

1, 2, 3, 4, 5, ...

als in de volgende reeks van kwadraten:

1, 4, 9, 16, 25, ...

Beide reeksen zijn immers oneindig. Niettemin vormt de reeks van kwadraten slechts een deel van de reeks van hele getallen. Dat is een typische paradox, namelijk van het deel dat equivalent is aan het geheel. Ga er maar aanstaan.

Eerder in zijn boek citeert Chaitin uit een mooie parabel van Borges, "De roos van Paracelsus" Hij citeert helaas onvolledig zodat de bedoeling mij althans niet duidelijk wordt. Ik heb het verhaal opgezocht, het staat online in een Nederlandse vertaling van Barber van der Pol. (Let niet op de onzin-site waar het op staat). Ik vind het maar een raar verhaal, niet zijn sterkste. Paracelsus was geloof ik ook een rare man.

Straks gaan we met mijn oude zeilvriend Erik de Haan en zijn vrouw Thea wijn proeven bij Inge in Heukelum en daarna met zijn vieren ergens uit eten. Terug naar boven