Logboek 2010/1 (Kreta>Fethiye)

Een gedroogde vijg lijkt eigenlijk sprekend op een....prostaat

Donderdag 21-01-2010

Gisteravond viel het me weer op. Ik at een paar gedroogde vijgen en ik dacht opnieuw, verdraaid, wat lijkt zo´n vijg toch op een....ja....op een prostaat! Misschien een tikje te groot, maar toch. Sprekend! (zie foto hierboven). Wees gerust, het is niet zo dat ik sinds een tijdje overal prostaten zie.

Het is een grijze dag met af en toe regen. Vanochtend rijden we naar het ziekenhuis in Gorcum. Uroloog René Gilhuis vertelt dat hij van de week en passant zag dat de uitslag van mijn skeletscintigrafie goed was maar hij moet het even opzoeken. Hij zet mijn dossier op zijn beeldscherm en ja, geen metastasen. Onze opluchting is immens. Een groot gevoel van dankbaarheid stroomt door me heen. Het is alsof ik vandaag jarig ben. Nu verder met de aanval! René zal me aanmelden bij het Dr. Bernard Verbeeten Instituut in Tilburg, dat me over twee tot drie weken zal oproepen. Kan dat niet sneller? Dat is al snel, betoogt René, bij de Daniël den Hoed Kliniek in Rotterdam duurt het wel zes weken voor je een oproep krijgt. Accoord, zeg ik, in de hoop dat hij gelijk heeft. We kunnen tot 25 maart a.s. in De Oude Silo in Andel blijven. Ik kan mogelijk best aan een paar touwtjes trekken bij mijn vroegere relaties om de zaak te bespoedigen, maar dat stuit me écht tegen de borst. Een paar extra weken kunnen we waarschijnlijk wel overbruggen bij Tessa.

Alsof ik op wolken loop, zo luchtig schrijd ik door het ziekenhuis. We gaan even kort bij de Opnameafdeling langs om de voormalige collegaatjes van Ans dag te zeggen. Daarna doen we boodschappen voor komend weekend en gaan bij Ans´moeder in Huize Sint Clara langs. Terug in Andel repareer ik met 1-secondelijm een van de knoppen van het electrisch fornuis. Daarna ben ik een uurtje of twee bezig met het verzamelen en op CD branden van foto´s uit de Donaudelta, voor het komende artikel in Zeilen. Vanavond gaan we feestelijk mosselen eten, hier thuis. Proost! De eerste slag is gewonnen, zo voelt het. Now for the next one! Eind van de middag bellen Geert & Ine uit Ayíos Nikoláos. Ze feliciteren me. Geweldig.

Hoop doet leven

Stroop doet kleven

Waar toch las ik die strofe ooit?

Terug naar boven