Logboek 2010/1 (Kreta>Fethiye)

Floor op haar appartement in Amsterdam, zes maanden zwanger (maar dat zie je op deze foto niet goed)

Dinsdag 19-01-2010

Net zo grijs en nevelig als gisteren. Nog steeds drijven er schotsen en ijsvelden in de rivier. ´s Nachts vriest het licht, overdag dooit het weer. Kwakkelweer. Om kwart voor elf belt mijn schoonzusje Marina opgelucht uit Gronau. Wiebe is vanmorgen om acht uur naar de OK gegaan en na tweeëneenhalf uur was het moeilijke deel van de prostatectomie achter de rug. Dat is vlot. Een assistent van Dr. med Jörn H. Witt - de guru van de prostatectomie met de Da Vinci Robot - gaat de zaak nu sluiten.

De eervolle vermelding voor de snelste oplossing van het dubbele datum-kubusprobleem van gisteren gaat naar de Zeeuwse Noke. In het Gastenboek noteert hij de juiste verdeling van cijfers over beide kubussen. Van de 13-jarige gymnasiast Jordin, Ans´ oudste kleinkind, hebben we nog niks gehoord.

Ans krijgt vandaag haar jeugdvriendin Jannie op bezoek. Ze kennen elkaar al vanaf de kleuterschool. Jannie komt uit Gorcum met de pont naar Woudrichem en fietst vandaar over de dijk naar ons toe. Aan het eind van de ochtend rijd ik naar Amsterdam, naar het appartement van mijn dochter Floor en haar vriend Pijke in een rustig buurtje bij de Overtoom. Ze wonen op de eerste verdieping in een straat met platanen (foto hier) en hun stekje hebben ze mooi opgeknapt en ingericht (foto hierboven en hier). We lunchen samen in een lunchroom om de hoek. We praten veel bij. De zwangerschap verloopt voorspoedig, nog drie maanden te gaan. Ze heeft wel last van rugpijn. Mijn oudste kind. Natuurlijk verspreekt ze zich zodat ik nu weet welk geslacht mijn eerste kleinkind zal hebben. Ach, wat geeft het. Ik zal het niet aan Ans zeggen, die wou het persé niet weten.

Als we uit elkaar gaan, gaat Floor naar de fysiotherapie voor haar rugpijn en ik loop terug naar de auto langs het gebouw van de Spoedeisende Psychiatrische Hulp van Mentrum. Opeens valt me een indringend kunstwerk op dat tegen de gevel is bevestigd. Een aantal ladders, ogenschijnlijk los aan elkaar bevestigd, leiden langs de gevel omhoog tot ver voorbij de dakrand. Het geheel dwingt je blik omhoog. Aan het eind van de hoogste ladder, tientallen meters boven het trottoir en de rijbaan, staat een man, de handen omhoog geheven. Scherp en dramatisch steekt hij af tegen de grijze lucht. Het lijkt alsof hij klaar staat om eraf te springen (foto hier). Wat een navrant beeld! Een kunstwerk dat een zelfmoordenaar voorstelt aan de gevel van een psychiatrische kliniek?  Dat is geen ironie meer, dat is regelrechte spot, denk ik geschokt. Op een plaquette aan de gevel lees ik dat het werk, dat dateert van september 2009, gemaakt werd door het Russisch-Amerikaanse kunstenaarsechtpaar Ilya & Emilia Kabakov. Het heet "How to Meet an Angel"  De man op de ladder "staat klaar om de kliniek te verlaten, de stad te omarmen en wellicht een beschermengel te ontmoeten", luidt de toelichting. De sculptuur gaat over hoop, staat er nog bij. Eerlijk gezegd vind ik de dubbelzinnigheid van dit kunstwerk verbluffend. Mentrum heeft geprobeerd te onderzoeken of dit werk suïcidaal gedrag zou bevorderen, lees ik in een document van de organisatie op Internet. De directeur van de kliniek verwacht eerder een tegengesteld effect. Hm. Er is ook gekeken naar de fysieke (on)bereikbaarheid. Stel je immers voor dat een patiënt erop klimt om zich naar beneden op de trambaan te werpen. Voor sommigen is die uitdaging niet te weerstaan. "Het kunstwerk is (....) zeer moeilijk te bereiken" Ja, tot er iemand een ladder tegenaan zet. Niettemin, het is een uitermate indringend en zelfs schokkend kunstwerk, ondanks alles toch mooi en dus moet het kunnen - maar ik houd mijn hart vast. Lees er bij SKOR meer over.

Waar ik het gisteren over had. Als Leibniz vanuit de noodzaak van een initiële complexiteit God nodig heeft om Hem "iets" uit niets te laten maken, dan verzeilt hij reddeloos in een eeuwig regressieprobleem. Want wat is dan de oorzaak van die eerste oorzaak? Als God de initiële complexiteit veroorzaakt (of zelf is), wie veroorzaakte dan God? Wie bewoog de Eerste Beweger? Wie of wat bewoog de beweger die de Eerste Beweger bewoog? Enzovoorts. Volgens sommige kosmologische opvattingen - die ik ook weer bij Gribbin tegenkwam -  zou het heelal een algoritme zijn of een universele Turing machine. Die eeuwige regressie in causaliteit duidt op een algoritme dat niet kan stoppen (zie Halting problem) hetgeen kan betekenen dat het universum (of het multiversum, zo je wilt) geen einde kent. Als het algoritme opgelost kan worden zou dat erop duiden dat het heelal wel een einde heeft. Ik heb niet de illusie dat het er eigenlijk duidelijker op wordt maar ach, het houd je van de straat. Terug naar boven