Logboek 2024/2 Voorjaar, 2 oorlogen

Beatrixziekenhuis 1988. Opening van de eerste fase van de nieuwbouw.

Zaterdag 20-04-2024

Een Facebook-kennis stuurde me twee foto's uit een ver verleden. Hij had ze gevonden in een album over de nieuwbouw van het Beatrixziekenhuis. Misschien heb ik datzelfde album ook wel ergens staan. Deze foto is erg leuk. Hij moet dateren uit het najaar van 1988, toen we de eerste fase van de nieuwbouw openden. Dat is deels leesbaar op de ballon aan de rechterzijde. Helemaal links staat verpleegkundige Ina V., met boven haar het hoofd van Leen Vleggeert, burgemeester van Gorcum. Rechts van Ina mijn collega Wouter B., dan een bebaarde hoge ome van de bouwer en tenslotte ikzelf, 36 jaar jaar geleden. Ik was toen 41 en had geen enkel idee van de enorme vlucht die we met het ziekenhuis in de jaren negentig zouden nemen. Na die eerste fase van de nieuwbouw moesten we nog twee jaar wachten op de start van de tweede en laatste fase. In de twee jaren werkten we met een oud ziekenhuis en een halfaf nieuw gebouw met een luchtbrug van 70 meter ertussen. Erg omslachtig. Het complete nieuwe BZ werd in september 1992 geopend, terwijl er een kunstmanifestatie (BRAIN/Internal Affairs) was in het onttakelde oude ziekenhuis totdat het gesloopt werd. Pas rond 1994 begonnen we met zorgvernieuwing en transmuraal werken. Niet planmatig, maar een wonderbaarlijk proces, voornamelijk intuïtief. Dat resulteerde in de reeks van fusies waaruit in 1999 de Rivas Zorggroep zou ontstaan. Het eerste transmurale zorgconcern in Nederland. In de jaren 90 kwamen de eerste ratings van ziekenhuizen in de media. We kwamen in 1995 meteen op de vijfde plek. 'Het Gorcumse Model', een integralke zorgketen. Het vond weinig navolging, te ver zijn tijd vooruit. Onvergetelijke tijden.

Gisteravond naar de verjaardag van Barbara. Vandaag is het fris met redelijk veel zon. Het wordt net geen 12 graden. Opnieuw hebben we te maken met een stilliggende lus, nu vanaf de noordpoolgebieden, een koude uitzakker van de vertraagde jetstream. 's Middags komt een bekende melden dat het gedicht van Jules Deelder 'De Waterpijp', nummer 19 van de Poëzieroute, van de muur is gevallen. Dat is snel; de nieuwe uitvoering zit pas een jaar op de muur van het atelier van de clavecimbelbouwer op de dijk naar De Punt. De plaat met de plattegrond zit nog wel aan de muur. Ik bedank de dame en haal hem op om thuis in onze gang te zetten. Volgende week met HG Reclame regelen dat het gedicht opnieuw bevestigd wordt. Naar het begin van dit kwartaal