Logboek 2018/4 Herfst in Gorcum

Zondag 21-10-2018

Het bericht dat Hatice Cengiz gisteren op Twitter plaatste is hartbrekend (zie hierboven). Zij is de vrouw voor wie Jamal Kashoggi zich voor de tweede maal naar het Saudische consulaat in Istanbul begaf om de vereiste papieren te halen voor hun huwelijk. Een voorwendsel van het consulaat, dat tweede bezoek, om de uitschakeling van de kritische journalist voor te kunnen bereiden. Terwijl zij buiten vergeefs op hem wachtte, werd hij gruwelijk gemarteld, vermoord, in stukken gehakt en naar buiten gesmokkeld door een speciaal ingevlogen groep moordenaars uit de directe omgeving van de Saudische kroonprins Mohammad bij Salman. De cover-up operatie voor een van de meest laaghartige politieke moorden van de laatste jaren is in volle gang. 

Gistermiddag onthulden we het gedicht 'De Reiskameraad' van Ida Gerhardt op de muur van het stationnetje van Arkel (foto hier). Het was mooi weer, zoals deze zomer en herfst vrijwel gewoon is. Circa 20 mensen waren komen opdagen, waaronder twee wethouders, eentje van Gorcum en eentje van de nieuwe fusiegemeente Molenlanden. De onthulling werd verricht door de bedenker Joop Hartog. Hij reisde jarenlang van dit station naar zijn werk en als liefhebber van Gerhardt's poëzie droomde hij er vaak van dat het gedicht op de muur zou staan. Een droom die vandaag werkelijkheid werd. Voor onze poëzieroute is Arkel natuurlijk een buitenpost, maar we vonden het idee zo mooi dat we het oppakten en de benodigde subsidies wisten te verwerven. Het gebouwtje is overigens niet meer in gebruik als station: er zit nu een bedrijfje in, maar we mochten voor een gezellige naborrel gebruik maken van de voormalige wachtruimte.

     Vlak na mijn thuiskomst arriveerden Rommert & Loïs. Onder het genot van spare ribs werd een erg leuke avond van bijpraten en vertellen. Onder andere over hun vakantiereis van vorige maand met een huurauto over Madagascar. Sinds kort is Rommert gestopt met zijn bedrijfje ThinkBright in interactief webdesign. Hij werkt nu bij In60seconds aan de Keizersgracht in Amsterdam, een jong infographics- en animatie bedrijf, gespecialiseerd in het maken van animaties, infographics en interactieve visualisaties.  Moeilijke en complexe inhoud (bijvoorbeeld dikke rapporten) begrijpelijk maken in beeld en tekst, zeg maar. Dagelijks forensen dus. De avond vloog om en het was zó gezellig dat ik vergat een foto te nemen.

Gisteren overleed Wim Kok (80) aan een hartkwaal. Een markante figuur met wie ik het zelden eens was, maar voor wie ik zeker wel respect had. In mijn linkse jaren was hij de voorman van de vakbeweging. Toen vond ik hem een reformist, en later als premier van paars begon hij het beleid van privatisering en marktwerking, dat zoveel schade aan de samenleving berokkende. Tijdens Paars daalde het financieringstekort aanmerkelijk. Dat hij in 2002 aftrad wegens het bange falen van Dutchbat, dat niets deed om een genocide te verhinderen, vond ik terecht. Later sprak hij in een TV-interview met Coen Verbraak van 'een open wond die nooit dichtgaat'. Kok was met de eerder dit jaar overleden Lubbers aartsvader van het poldermodel. Ja, en nog later keurde hij de 'exhibitionistische zelfverrijking' goed van de topmannen van ING, waar hij commissaris was. Het was nota bene een kwalificatie die hij eerder zelf bedacht had.

We brengen een rustige en zonnige zondag thuis door. Ik lees 'Dark Matter and the Dinosaurs' uit Van de Amerikaanse deeltjesfysica Lisa Randall (Vintage, 2015). het boek presenteert ondermeer een zeer opmerkelijke, alternatieve verklaring voor de raadselachtige donkere materie in het heeal, waarvan er vijf maal zoveel bestaat als gewone materie. Ze noemt het voor dit moment 'een gedachtenexperiment', maar het is er één die met huidige en toekomstige observatieprogramma's bevestigd zou kunnen worden. Helaas is dat sinds 2015 nog niet gebeurd. Ik kom er zeker op terug. Vanavond komt onze vriendin Ria P. op de borrel. Terug naar boven