Logboek 2014/2 Sicilië>Spanje

Marina di Ragusa.

Zondag 20-04-2014, 1e Paasdag

Een teleurstelling. Er waren 66 debuten ingezonden voor de Academica Literatuurprijs 2014, de prijs voor het beste literaire debuut. Vanmorgen zie ik dat de longlist gepubliceerd is: 8 boeken. Ik heb nooit de illusie gekoesterd dat ik hem zou winnen, maar een positie op de longlist zou toch moeten kunnen, dacht ik. Nee dus, ik sta er niet tussen. Overigens ook geen van de andere ex-TenPages boeken. Een longlist van acht is trouwens wel erg kort, in andere jaren waren het er 12 tot 15. Zou de kwaliteit van de inzendingen zo beroerd zijn? Je weet het niet. Eigenlijk zouden ze de inzenders een leesrapport moeten sturen. Nu dingt mijn boek alleen nog mee aan de Anton Wachterprijs 2014, maar daarvan stel ik me maar niks meer voor.

Het is vandaag warmer dan eerdere dagen, ondanks de vrijwel permanent gesluierde hemel. Welke klussen zullen we vandaag doen? 'Vandaag doen we geen klussen', zegt Ans beslist. Oh. We lopen de haven langs en beklimmen de trap naar de straat. Terwijl Ans rondkijkt, maak ik een overzichtsfoto (zie hierboven). 'Hè' , zegt mijn geliefde en wijst achter me, 'daar zit een fietsenmaker.' Warempel, die was er vorig jaar nog niet. De winkel is zelfs open. Binnen vragen we een jongeman of hij fietsen repareert. Dat is het geval. Ook vouwfietsjes van Di Blasi? Jazeker. Dan brengen we hem morgen. Hoeven we niet helemaal naar dat dorp verderop.

Het is nu wat drukker op de boulevard. Er hangt een sterke geur van jasmijn. Donkere Afrikanen hebben de banken bezet met handeltjes in nep-horloges, kettingen en hoesjes voor smartphones. Je ziet ze overal langs de noordelijke Middellandse Zee kusten, waar mensen flaneren. Het is zowat het enige dat ze mogen doen; hun handel is in handen van anderen, die iets beter hebben geboerd dan zij. Op het dorpsplein is het gezellig druk met volk, dat uit de kerk komt. We strijken voor een cappucino neer op een terras. Het aardige meisje dat ons bedient zit even later te huilen met haar telefoon aan het oor. Is het uit met haar vriendje? Later lopen we verder en reserveren een tafel bij een restaurant voor mijn verjaardag a.s. vrijdag. We hebben er vorig jaar goed gegeten. De drukte neemt af, de mensen gaan naar huis om te eten en te slapen. Het dorp is weer uitgestorven (foto hier). Op de terugweg plukt Ans jasmijntakken van een boom die over een muur hangt, en halen we wat boeken en tijdschriften uit de bookswap in de wasserette.

's Middags geurt de hele kajuit naar jasmijn. We lezen we in de kuip (niet daarom). Ik ben verdiept in John Lewis Gaddis 'De Koude Oorlog' (Ned. vert. Olympus, 2006) een boeiend en veelomvattend relaas over een periode die ik vrijwel volledig heb meegemaakt. Terug naar boven