Logboek 2011/1 (Israël>Suez)

Zie hoe handig, haast achteloos, de schipper een extra lijntje om een meerpaal gooit (na de vijfde poging)

Donderdag 27-01-2011

Vanmorgen trekt de zuidzuidwestenwind aan tot Bf 5 - 6 en ruimt geleidelijk verder naar het westen. Terwijl Ans een uurtje op bezoek is bij Anégada, ondermeer om wat boeken te ruilen, doe ik wat kleine klusjes: vast timmeren van een loszittende deklat van een van de vloerluiken in de kajuit en de reparatie van een lampje in de kombuis. Ook laat ik - wijs geworden - de dieselgenerator een halfuurtje draaien. Bij de boot naast Kiara aan onze steiger is een dekzeil losgeraakt, het klappert in de wind. De eigenaren zijn al maanden weg, ik geloof dat het Australiërs zijn. Als ze uit de buurt van Brisbane komen. dan hebben ze momenteel wel iets anders aan hun hoofd. Ik bind het vast en zie dat ook de grootzeilval los rondsliert. Maak ik ook vast. Het is altijd vervelend om je boot maandenlang zonder toezicht te laten liggen. Voor de komende dagen wordt harde wind en regen verwacht. Als Ans terug is gooi ik een extra voortros om de meerpaal aan bakboord (foto hierboven).

Energie Direct doet zijn naam eer aan: per e-mail vragen ze om de meterstanden voor ons nieuwe appartementje op te geven. Die hebben we genoteerd. Ik mail ze per omgaande terug. De regionale netwerkbeheerder Stedin, die ons dreigde af te sluiten, reageert heel anders. Ik had ze bericht gestuurd dat we onze toekomstige leverancier (Energie Direct) niet konden bellen - in het buitenland werken 0900-nummers immers niet - en dat we ze daarom een e-mail hadden gestuurd. Die e-mail had ik bijgesloten. Denk je dat Stedin het nu begrijpt? "U vertelt ons dat u uw energieleverancier niet kunt bereiken", schrijft een dame. "Zoals wij in onze eerdere e-mails hebben aangegeven kunnen wij niet garanderen dat u niet wordt afgesloten (...) Verdere correspondentie over dit onderwerp nemen wij niet meer in behandeling". Wat een horken! Ze hebben de bijgesloten e-mail niet eens gelezen, lijkt het. Toppunt van alles is dat er boven het bericht een standaardzinsnede staat: "Als deze case niet naar uw tevredenheid is opgelost, kunt het binnen 28 dagen heropenen. Bedankt dat u van onze service gebruik hebt gemaakt" Een boze of sarcastische reactie terugsturen? Ik kan het niet laten, maar het is natuurlijk zinloos. We wachten nu maar gelaten af of we worden afgesloten of niet.

In Egypte lijkt de protestbeweging tegen het regime van Mubarak momentum te krijgen. Ook vandaag zijn er grootschalige demonstraties. Vanuit het buitenland roept Mohammed El-Baradei, voormalig chef van het atoomagentschap IAEA, Mubarak op af te treden. Hij reist vandaag vanuit zijn woonplaats Wenen naar Egypte. Maar El-Baradei is een outsider voor de protesterende menigten. Veel belangrijker is dat de Egyptische Moslimbroederschap zich nu voor het eerst achter de protesten schaart - zonder er overigens de leiding van te willen nemen. De verboden fundamentalistische beweging roept nu zijn talrijke aanhangers op om zich morgen, na het traditionele vrijdaggebed, aan te sluiten bij de aangekondigde massabetoging. De NRC-correspondente veronderstelt dat dit wel eens "de doodsteek voor Mubarak" zou kunnen zijn. Overigens zijn er ook in Yemen nieuwe demonstraties tegen het autoritaire bewind van president Abdullah Saleh. Je moet onwillekeurig terugdenken aan het Iran van 1979, toen in de revolte tegen de Shah het autoritaire ayatollah-regime aan de macht kwam. Van de regen in de drup. Het zijn penibele ontwikkelingen met twee kanten. Mubarak en Saleh zijn niet alleen dictatoriale heersers, wier val welkom zou zijn, maar ze zijn ook steunpilaren voor het Westen, ondermeer in de strijd tegen Al Qaida en het Islamitisch terrorisme, en ze vormden tot dusver een barrière tegen het oprukken van de radicale Islam.

Zoals vaak lees ik twee boeken tegelijk. Dagelijks een hoofdstuk uit het lijvige "Israël. A History" (Black Swan, revised ed. 2008) van de Britse historicus Martin Gilbert. En dagelijks een hoofdstuk uit "Vóór de oerknal" (Ned. vert. Veen, 2009) van de jonge Duitse natuurkundige Martin Bojowald. In die volgorde. Bij de laatste lukt het nooit om het dagelijkse hoofdstuk uit te krijgen, het is uiterst ingewikkelde stof. Toch ben ik altijd wel blij als ik Gilbert terzijde kan leggen en aan Bojowald toe ben. De lectuur van historische ontwikkelingen geeft me, hoe boeiend ze ook zijn, weer dat gevoel dat alles onherroepelijk voorbij gaat - behalve de elementaire wetten van de fysica. Die waren er altijd, naar ik nu begrijp (nou ja, begrijp...) óók al voor de oerknal waaruit ons universum ontstond, en ze zullen er waarschijnlijk ook altijd zijn. Vreemd. Merkwaardig. Onbegrijpelijk. Want wat veroorzaakte het bestaan van die wetten? Je zou je ogen willen sluiten en je diep concentreren en het dan na een tijdje van nadenken willen begrijpen. Maar dat werkt niet, zoals bekend.

Op de site van CERN preludeert men op de ontrafeling van het raadsel van de Donkere Materie. (De bekende - gewone - materie is niet voldoende om de huidige toestand van het universum en met name de samenhang van sterrenstelsels te verklaren). Kennelijk verwacht men dat binnenkort (binnen een paar jaar) en wil men de aandacht van het publiek gevangen houden. Inderdaad, het zou een revolutie zijn want het gaat niet alleen om die Donkere Materie, maar vooral om de allereerste experimentele bevestiging van het bestaan van supersymmetrische deeltjes en dus om de allereerste bevestiging van de theoretische voorspellingen van de omstreden Snaartheorie en alles wat ervan afgeleid is.

Tja, het zal desondanks opnieuw een miniem-kleine deelverklaring zijn van een raadsel dat zich tot in de oneindigheid uitstrekt. Ik vond altijd dat iedereen na zijn of haar leven volbracht te hebben, eigenlijk het recht verworven diende te hebben om op enigerlei wijze te snappen hoe het in elkaar zit. Waarom het universum er is en waarom je er zelf in voorkwam. Het is meer dan lullig dat je niet weet of dat wel of niet gebeurt. Maar tja, wie of wat zou dat recht moeten verlenen? Denk na en ga eerst uit van de eenvoudigste verklaring, is een stelregel in de wetenschap (die niet steeds opgaat). De eenvoudigste verklaring lijkt te zijn: je sterft en wist daarmee je bewustzijn uit en alles dat het waarnam, lief had en haatte, alles wat het was verdwijnt. Niets rest, niets blijft er van over dan de losse multipele miljarden moleculen en atomen waaruit je bestond en die het tijdelijk verband van jouw lichaam allengs kwijtraken en zich in de volgende eeuwen en meervouden van eeuwen gaandeweg door het universum verspreiden. Er is zelfs zó ontzettend veel tijd beschikbaar in het universum, dat het denkbaar is, nee, zelfs heel waarschijnlijk is dat het onwaarschijnlijke gebeurt en dat diezelfde moleculen en atomen - of andere - elkaar (weer) ontmoeten en jouw lichaam opnieuw zullen formeren. Zul je dat dan weten? Of is het misschien al eens gebeurd voor je geboren werd, zonder dat je het nu weet? Maar zeg nou zelf: wat in vredesnaam maakt dit "een eenvoudige verklaring"? Het is geeneens een verklaring. En, anders dan in het geval van de regionale beheerder van het energienetwerk Stedin in Zuid-Holland, kun je je nergens beklagen en niets of niemand een boze e-mail sturen.

Hier in de haven is de wind tegen de avond gaan liggen. Dat doet hij meestal. Om kwart over acht - lokale tijd - draait hij echter naar NoordWest en trekt aan. Weet je wat het is: ik zou wel minder willen zijn als ik méér kon begrijpen. Minder wat? Minder mooi (ahum), minder rijk (oké), minder gezond (hm), minder belangrijk (graag), ik zou mijn boot willen afstaan... Alles om meer te begrijpen. Maar niet háár en niet onze kinderen en kleinkinderen. Kijk nu eens: een Faustiaans dilemma! Het doet zich echter niet voor. Geen Satan of duivel of iets of iemand anders vraagt zoiets meer. En de wind die zojuist nog klaaglijk loeiend de boot deed hellen is ook alweer gaan liggen.  Terug naar boven