Logboek 2022/2 Lente en oorlog

In de Krammersluis. Nog niks aan de hand.

Zondag 22-05-2022

Een stralende zondag en een opmerkelijke dag. De zon schijnt in een vrijwel onbewolkte hemel. Wat vliegtuigtrails en enkele hoge vegen cirrus. Om negen uur stoten we af in Willemstad en varen naar de Volkeraksluis. Om half tien schutting, het is niet druk, dan het Volkerak op. Het bekende traject langs de Galathese Haven en door het ondiepe Noordergat. Ondiep, mag je wel zeggen, want halverwege lopen we midden in de vaargeul plotseling even aan de grond. Een drempel van modder, we zijn er snel overheen. Om elf uur komen we bij de Krammersluizen. De bakboordsluis staat open toont groen licht, we boffen. Zoals ik gewend ben zet ik de motor uit tijdens het schutten. De schutting is kort en dan varen we voor het eerst dit seizoen weer op zout water.

     Opnieuw valt me op dat, net als in de Volkeraksluis, mijn startmotor pas start na een paar keer draaien met de contactsleutel. Hm. Op naar de Grevelingensluis, want onze bestemming is vandaag Brouwershaven. Daar kunnen we inclusief schutten over twee uurtjes zijn. Maar we rekenen buiten de waard, zogezegd. Het duurt lang voor de sluis opengaat en een twintigtal jachten uitbraakt. Allemaal op weg naar huis, het weekeinde zit erop. We motoren binnen en voor ik het weet, automatisme, zet ik de motor uit. Te laat bedenk ik me dat ik dat beter niet had moeten doen, want als de jachten uitvaren blijft Dulce eenzaam achter, de startmotor geeft geen kik meer, wat ik ook probeer. Ik vraag het laatste zeiljacht achter me om een sleepje, maar de man en vrouw aan boord reageren niet. Ik vraag het nog eens en de man antwoordt dat hij niet weet wat hij moet doen - en vaart door. Daar liggen we. Op VHF 20 roep ik de sluis op. Tja, zegt de sluiswachter, ik kan niks doen, ik bedien op 20 kilometer afstand, misschien kunt u een mede-watersporter... Die zijn al weg. Dan komt er een schipper in, die al buiten vaart. Hij zal terugkeren en ons helpen. Kijk, zo hoort het!

     Even later neemt de Bavaria 46 'Tris' ons aan zijn zijkant en vaart langzaam het span de kolk uit. Het toeval regeert: de man en vrouw moeten naar Jachthaven Bruinisse want morgen moeten ze daar voor een reparatie het water uit. Dus moet er een werf zijn, waar we morgen hulp kunnen vragen. Zelfs als je pech hebt, kun je geluk hebben. Behoedzaam manouvreert de schipper ons de haven in (foto hier) en mag aanleggen op de kopsteiger, die het dichtst bij de kraan is. Daar liggen we met zijn tweeën en maken kennis. Erwin & Coletta zijn ervaren zeilers, die al een keer de Atlantische Oceaan overstaken en zich nu voorbereiden op een paar jaren cruisen in de Middellandse Zee. Terwijl we kennismaken klinkt er een stem van de steiger. Een bebaarde man vraagt of dit de Dulce is en of ik Tom Dijkstra ben. Bijna goed. Hij blijkt een jarenlange lezer van mijn weblog, waarop hij al onze avonturen volgde in de Med. Nu bereiden hij en zijn vrouw zich voor om zelf op weg te gaan. Ik word er verlegen van. Er volgt een warme middag, het wordt 26 graden. Ik kijk rond. Dit is een megagroot jachtcentrum met misschien wel duizend jachten, een supermarkt, een restaurant, frietkot, speeltuin - een een werf. Het valt me op dat velen die hier liggen als steun aan Oekraïne een blauw en een geel seinvlaggetje aan het bakboordvlaggenlijn hebben hangen. Straks komen de hulpvaardige buren een glas drinken. Morgenvroeg snel naar de werf! Naar het begin van dit kwartaal