Logboek 2020/1 Naar Antarctica

Vanmorgen was ik voor het eerst bij de Brk Europa om mijn plunjezak af te leveren.

Maandag 24-02-2020

Wie heeft er wel eens langer dan vijf dagen in Ushuaia gewoond? Ik niet. Ze hebben maar een wild klimaat hier. Gisterochtend hingen er zware, buikige regenwolken boven de stad, later brak de zon door en tegen de middag regende het pijpenstelen. De hele middag lees ik verder in Paul Mason zijn  boek. Terwijl anderen in mijn groep auto's huren om ermee door natuurgebieden te crossen of met de bus het Nationaal Park intrekken lees ik geboeid zijn analyses van het ineenzakken van onze neoliberale samenlevingen, van het dramatisch tekortschieten van de marktwerking ten koste van velen, en hoe weinig er tegenover staat. Bijvoorbeeld in de zorg; ikzelf schreef in 2008 al over het destructief effect van de marktwerking (lees hier). Neoliberale staten zorgen niet meer voor hun burgers; die moeten het zelf maar uitzoeken. Regeringen schieten op vele fronten te kort, de democratie kan het niet aan. De mensen zijn onzeker en boos, ze verlangen naar vroeger en stemmen op leiders met een grote mond die beloftes doen die niet waargemaakt kunnen worden.

     Opmerkelijk is verder dat Mason met de nieuwste wetenschappelijke onderzoeken de modieuze ideeën van auteurs als Yuval Harriri en Dick Swaab weerlegt. De mens zou niet over een vrije wil beschikken. Mason is overtuigend, moet ik zeggen. Dan gaat het weer verder over de ineenstorting van het neoliberaliisme. Opmerkelijk is dat hij de vroege Karl Marx in zijn beschouwing betrekt op de manier zoals we dat vroeger deden. Dat is niet de Marx van Das Kapital of van de Eerste Internationale en ook niet de Marx van de stalinistische bureaucratieën, maar de humanistische filosoof van de vroege geschriften. Vroeger in mijn studententijd ontdekten we die en lazen het graag, maar die geschriften waren verdacht bij CPN, de Sovjets en de Maoïsten.

     Ik wilde er graag meer over vertellen maar ik was moe. Ik at gisteravond weer - voor derde keer - bij Paso Garibaldi, toch echt mijn favoriete restaurant hier. Vooraf een wok van kleine octopussen en daarna een penne rigata met langoustines en chorizo. Heerlijk! Ik beloofde de dames dat ik over drie weken zal terugkeren.

Vreemd. In de komende drie weken kan er een hele hoop gebeuren. Dat zal ik mogelijk niet eens weten. Ik lees dat Italië zich nu min of meer van de buitenwereld afsluit vanwege de snel groeiende coronauitbraak in de noordelijke provincies. Inmiddels zijn er 6 doden. In Iran poogt men een dodental van 50 door het Covid-19 te verzwijgen. Er zijn eveneens besmettingen gemeld in Irak, Koeweit, Bahrein en Oman. In alle gevallen ging het om reizigers die uit Iran kwamen. Stand van zaken om 11.30 uur (local time): 79.744 besmettingen en 2629 doden wereldwijd. De effectenbeurzen kelderen wereldwijd en de olieprijs is fors gezakt. Hoe ziet de wereld eruit als ik over drie weken uit Antarctica terugkeer?

Vanochtend motregen. Ik ga nog een keer extra lang onder de douche staan, pak alles in en ontbijt op mijn kamer. Een taxi brengt mij en mijn spullen naar de haven, dat wil zeggen naar het douanegebouwtje voor voetgangers. De taxi mag de kade niet op terwijl de Bark Europa wel een halve kilometer verder aan de pier ligt - en er zijn geen bagage-trolley's. Dus tors ik in etappes plunjezak en rugzak over de pier. Een bemanningslid neemt de plunjezak in ontvangst en zal hem in mijn kooi leggen. Ik maak foto's van het schip (hierboven en een andere hier). Ik loop in de lichte miezerregen terug naar de hoofdstraat en drink koffie in Café Bar Banana aan het raam. Daar hebben ze WiFi. Het wordt een lange, dag, maar de zon is weer gaan schijnen. Straks maar eens in het museum kijken.

De reuzenster Betelgeuze in het sterrenbeeld Orion lijkt toch niet de lang verwachte supernova te worden. Er is een einde gekomen aan de opvallende helderheidsafname van de laatste maanden. 

Vanaf hier zal ik onbereikbaar zijn, behoudens noodgevallen. Er is een satfoon. Dus wordt het weblog voor het eerst in ruim dertien jaar onderbroken. Maar onderweg blijf ik aan boord dagelijks verslagen maken en ik zal ze na terugkeer allemaal alsnog publiceren, met foto's. Terug naar boven