Logboek 2018/3 Terug uit de Scillies

Terug in Gorcum: autootje uitladen en huis inruimen.

Woensdag 15-08-2018

De dag van inpakken en wegwezen is onontkoombaar. We werpen ons op de routine van zovele keren. Het is een grijze dag, zacht, met de dreiging van regen. maar tot meer dan wat druppen komt het niet. Anna pakt kleding, beddengoed, levensmiddelen, de kooi met het vogeltje en levensmiddelen. Ik klap de bimini in en trek de hoed erover, trek de hoes over de stuurstand, leg de boot aan de walstroom, pak de computer met toebehoren, de boeken en de CD's in. Sentimentaliteit komt er niet bij kijken. Per slot verliep onze tocht naar de Scillies prima, zonder grote problemen of veel slecht weer, integendeel. Ik denk ook niet aan de lange, lange wintermaanden die voor me liggen. Ach, misschien komen er nog wel mooie vaardagen voordat de boot wal op gaat. En ik heb alweer een cursus kunstgeschiedenis geboekt.

     Voor twaalf uur zijn we klaar. Het autootje start na 3,5 maand eenzaamheid meteen. Op de wegen vallen ons meteen de verdorde, geelkleurige wegbermen op. Bij de IKEA in Barendrecht stoppen we voor de aanschaf van een logeermatras, want mijn kleinzoon Thijs komt binnenkort logeren. Omdat er lange rijen in het restaurant staan kopen we onderweg bij een benzinestation wat broodjes voor de lunch. Om één uur rijden we Gorcum binnen. Een wonder, direct voor ons huis is een onbezette parkeerplek. Er staan borden dat de straat morgen ontruimd moet zijn, want het Eind wordt opgebroken. Waarvoor, staat er niet bij. Het zal niet de nieuwe indeling van onze straat zijn, want ik kan me niet voorstellen dat zoiets in één dag voor elkaar is.

Binnen in ons appartement ruikt het niet heel fris, dus eerst alles tegen elkaar open en laten doortochten. We sjouwen de boel uit de auto naar binnen (foto hierboven). Volgt de tweede routine: alles uitpakken, inrichten en opstarten. De bovenbuurvrouw brengt een bos bloemen. Vervolgens de post van ruim drie maanden doornemen, waarin niets verontrustends. Zie, je kunt gemakkelijk gemist worden, er gaat niets fout. Computers aansluiten, radio en TV en andere apparatuur, alles werkt weer. Het fijnst is het plaatsen van de onderweg gekochte boeken op de juiste plek in de kasten. Tenslotte glijd ik verzaligd in een warm bad, dat heb ik wél gemist.

Buiten over de sluis en het voetgangersbrugje om ons huis heerst grote drukte. Toeristen slenteren af en aan. Ook de haven ligt vol jachten. Op de kades aan onze kant staat een tentoonstelling van de bekende KLM-huisjes, de Canal House Parade. De zomer is nog niet voorbij. Anna reserveert telefonisch een tafel aan het water boven de haven bij Mykonos, de Griek op de Langendijk, voor vanavond, een jarenlange traditie bij iedere thuiskomst. Terug naar boven