Logboek 2018/2 Naar de Scillies

Tijdens de klim omhoog naar Dover Castle zijn er mooie uitzichten op de buitenhaven.

Woensdag 23-05-2018

De hele nacht rammelt een harde noordenwind de boot. In de haven horen we van alle kanten het gillen en fluiten van de wanten. Golven tegen het achterschip veroorzaken een aanhoudend geklots. Toch slapen we door alles heen. Vanmorgen bij het opstaan staat er NW Bf 6-7, de hemel is grijs en af en toe valt er een lichte regenbui. Maar het is iets minder koud dan de eerdere dagen. Ik hang de rest van de stootwillen op aan de steigerkant, waar de wind onze boot  tegenaan drukt. Er is verder niets aan de hand en we besluiten om de hele dag zoek te brengen op Dover Castle, het massieve kasteelcomplex hoog op een klif boven de stad.

     We nemen de vuilnis mee en betalen op het havenkantoor een extra overnachting. Daarna vinden we een wandelpad dat ons rechtstreeks naar het Harbour Front brengt, kris kras over het bouwterrein van Dover Western Docks Revival (co-financed by the European Union!). Dat is een omvangrijk project om de verlaten westelijke haventerreinen een nieuw aanzicht te geven, compleet met een hele nieuwe marina, shopping centra en de nodige horeca. Het zelfde soort ontwikkeling die je vaak in verlaten haventerreinen ziet: handel en industrie maken er plaats voor leisure. We zagen het ondermeer in Duinkerken.

     Aan de oostzijde van het stadje vinden we een public foothpad omhoog naar het kasteelcomplex. Een fikse klim de white cliffs op, op trappen door overdadig groen (foto hier). Onderweg zijn er mooie uitzichten over de buitenhaven en de zee (foto hierboven), maar het is niet helder, de Franse kust is niet te zien. De klim is in de luwte, waar je van de harde wind niks merkt, en kost ons menige zweetdruppel. In een hokje boven zit een aardige kassajuffrouw. Ze vertelt ons dat er een interessante regeling is voor het bezoek aan heritage-sites in de hele UK, vergelijkbaar met onze Museumjaarkaart: voor 74 pond kunnen we allebei lid worden van English Heritage, waardoor we een jaar lang gratis toegang hebben tot meer dan 400 historische sites, verspreid over het hele land. Aan gezien twee toegangskaartjes tot Dover Castle al 40 pond kosten, heb je het er snel uit. Net als bij de Museumjaarkaart. Dus dat doen we. Alleen worden de plastic pasjes over een week opgestuurd, en wie weet waar we dan zijn? De dame improviseert een oplossing: we krijgen provisorische pasjes die volstaan.

Dover is de plek in Engeland die altijd het dichtst bij het continent lag. Het continent waar steeds de bedreigingen vandaan kwamen. Al in de oertijd zouden hier fortificaties geweest zijn, maar sedertdien is de hoge klif in verschillende stadia uitgebouwd tot een indrukwekkend verdedigingswerk. De massieve burcht op de top, die er nog is, stamt van duizend jaar geleden. Verdere ontwikkeling vonden plaats in de Napoleontische tijd en in de eerste helft van de vorige eeuw. Talrijke bastions, geschutsstellingen, tunnels en andere voorzieningen werden gebouwd, tot een heel ondergronds ziekenhuis (1941) toe. We lopen er urenlang rond. Het oudste bouwwerk is een vuurtoren uit de Romeinse tijd (foto hier). Veel indruk maakt de massieve kasteeltoren, de burcht die is ingericht als in de tijd dat hier het kleurrijke hof was van Koning Henry II (1133 - 1189) met de ridderzaal, de slaapkamer des konings, compleet met een brandende open haard en het gemeenschappelijk toilet (4 foto's hier).

     De moderne manier om historisch erfgoed te laten leven is: de verhalen vertellen die er speelden. Dat geldt in optima forma voor de Wartime Tunnels, een labyrinth van tunnels met commandocentra, communicatieruimten, verblijven voor manschappen (tot 1970 was hier nog een garnizoen gehuisvest), keukens, messrooms, en zoals gezegd een compleet ziekenhuis. In dat ziekenhuis kom je - zo is de opzet - binnen als gewonde piloot, wiens bommenwerper boven Het Kanaal werd neergeschoten en die aan land werd gebracht.Aah, de kreten van de arme man als de chirurg zijn gebroken benen zet. En in de mijlenlange Wartime Tunnels wordt het drama opgevoerd van Operatie Dynamo, de vlucht van het verslagen Britse leger uit Duinkerken begin juni 1940. In een paar dagen werden meer dan 380.000 Britse en geallieerde soldaten door tal van boten, waaronder heel veel plezierjachten, uit de belegering gered en naar Dover en Ramsgate overgebracht. Een heroïek die je vandaag de dag weinig ziet en ook smadelijke aftocht, volgens sommigen, maar ook een briljante operatie die voorkwam dat de Britten door Nazi-Duitsland definitief verslagen werden. Brittannia's last stand. De recente film Dunkirk vertelt ook dat verhaal. Dover werd van alle steden in Engeland het meest gebombardeerd. Het kon over Dover Strait direct worden geraakt door vuur van Duitse kanonnen. De stad werd in de Battle fot Brittain compleet verwoest, maar in de tunnels onder het klif overleefden soldaten en bevolking 2000 bombardementen door de Duitsers. Aan het eind van de rondleiding zie je de bekende foto van hoge Duitse officieren, die na de overwinning staan te kijken aan de kust en aan de overkant Dover en zijn kasteelcomplex zien liggen, zo nabij is het. Onder hen zie je duidelijk de obese gestalte van Hermann Göring, grijnzend in zijn legerjas, in de roes van straks een snelle oversteek naar Londen te zullen maken. Ik kan doe foto vanavond niet vinden, anders stond hier de link.

Aan het eind van de middag dalen we af langs dezelfde trap als vanmorgen. We doen op de terugweg het splinternieuwe shopping centre aan met twee supermarkten en winkels van grote kleding- en schoenenketens. dat ligt direct naast het stadscentrum. Geen wonder dat het slecht gaat met de winkels in de nabije hoofdstraat. Zo concurreert men die kapot en zo gaat het overal. De wind is ietwat afgenomen, maar ook voor morgen staan er harde wind en regen op het programma. We zien wel; vrijdag lijkt een rustiger dag. Ik bel Floor om mijn kleindochter Lisa te feliciteren; die wordt vandaag 6 jaar. Hier een foto van haar. Terug naar boven