Logboek 2008/1 (Lagos>Corsica)

Ajaccio. De slager op de markt wil wel in een typisch Corsicaanse pose met Ans op de foto

Zaterdag 21-06-2008

Vanwege de warmte raken we niet in slaap, gisteravond. Eén van de (dure) opties bij de aanschaf van ons schip was destijds airconditioning. Er zitten zelfs al schakelaars voor op het insrumentenpaneel. Overbodige en energieverslindende luxe, was toen het oordeel. Tja. We herinneren ons dat we ergens aan boord een tafelventilator moeten hebben, vlak voor vertrek uit Gorcum nog snel aangeschaft. We weten hem op te scharrelen en al snel spreidt hij een aangename tocht over onze bezwete, vermoeide lichamen uit.

In de morgen vind ik vlakbij een patisserie voor een vers stokbrood. Daarna lopen we vol verwachting de stad in. Onze haven ligt naast het Gare ferroviaire de Corse, het station. Daar halen we meteen een dienstregeling, want de treintrajecten op het bergachtige Île de Beauté moeten spectaculair zijn. Het stadscentrum is slechts op een paar minuten lopen. Dat is ook weer zo´n mystificatie. Iedereen wil naar de eerste jachthaven, de Port de Plaisance Tino Rossi, omdat in alle pilots staat dat die vlakbij het centrum ligt. Vandaar de grote bek die ze er opzetten, de klanten komen toch wel. Maar onze haven ligt nauwelijks verderaf. Het stadscentrum kent namelijk twee delen, het oudste is het Genuese gedeelte met kleine slingerende steegjes, dat onmiskenbaar Italiaans aandoet. Dat ligt onder de citadel en inderdaad naast jachthaven Tino Rossi. Aansluitend ligt het Imperiale gedeelte van de binnenstad, langs (uiteraard) de Cours Napoléon, het Gare Maritime waar de veerboten en cruiseschepen aanleggen en onze jachthaven. Alles op loopafstand. Het is wennen. Na het rustige, propere en goed-georganiseerde Menorca is het hier smeriger en een heksenketel van jachtig verkeer, van geirriteerd getoeter en voortdurend alarmerende politie- en ambulancesirenes. Het lijkt wel of de stad in een permanente staat van opwinding verkeert. We duiken een winkelstraat in met boetieks, terrasjes en restaurants, waar auto´s niet mogen komen. De lange Rue du Cardinal Fesch slingert zich door het Imperiale stadscentrum naar het Place Foch. Halverwege is het Musée Fesch (door Leonard van Veldhoven in deel 2 van zijn vierdelige serie per abuis "Musée Foch" genoemd) met een wereldberoemde collectie van schilderijen uit de Italiaanse renaissance. Een briefje op de poort vermeldt dat het wegens verbouwing is gesloten tot eind 2009. Helaas! We komen langs het geboortehuis van Tino Rossi, een beroemde operettezanger uit de vorige eeuw die kennelijk van Corsicaanse afkomst was. Ans is verrukt van de originaliteit en de kwaliteit van de kleding in de boetiekjes. Ik zie opeens een prachtige, rode jurk, die haar perfect staat. Ik vind het altijd leuk om voor haar kleding en sieraden te kopen, wie had dat van mij gedacht. Op het Place Foch zit een accordéoniste sentimentele Franse wijsjes te spelen. We gaan naast hem op een bankje zitten en komen helemaal in de stemming (zie foto hierboven en hier) Er staat een dwaas wit beeld, niet van Maréchal Foch, maar (uiteraard) van Napoléon als 1e Consul van de al niet meer zó revolutionaire Franse republiek, gehuld in een Romeins gewaad en getooid met een lauwerkrans op zijn schedel. Achter het plein begint het Genuese centrum. Op de terugweg kopen we op een grote markt asperges, rammenas, zeer grote eieren en verrukkelijke rauwe ham. De slager wil wel poseren met Ans en neemt een typisch Corsicaanse pose aan (zie foto hier) We zien ook dat er vanavond overal in de stad feest is, het jaarlijks Fête de la Musique, vanwege het begin van de zomer. Het is vandaag de langste dag van het jaar. Op alle terrassen richt men podia op voor musici. We gaan er vanavond op uit! Terug naar boven