Logboek 2017/3 Zomer in Engeland

Maandag 24-07-2017

Wind en regen bij het opstaan, zoals voorspeld. Omstreeks half elf wordt het droog maar de noordwestenwind blijft aaneengesloten donkergrijze wolken partijen over ons heen jagen. Met 19 graden is het buiten ook niet meer zo warm, maar binnen is het nog aangenaam, de kachel hoeft niet aan. We stellen ons in op een dag leven in de kajuit (foto hierboven). Nieuws, muziek en boeken. Slechts voor twee zaken gaan we 's middags de wal op: voor boodschappen en de betaling van het liggeld. De havenmeester matst ons; hoewel we hier morgen 12 nachten liggen hoeven we slechts een week af te rekenen. 'So we hope you will come back', zegt hij. 'Quite probable', zeggen we.

     Na de boodschappen bel ik de havenmeester van Bradwell Marina aan de River Blackwater met de vraag of er morgen plaats is. 'Plenty, sir!', zegt een dame. Het gunstige moment qua tij had ik al uitgezocht: 8.00 uur morgenochtend is het laag water en dan hebben we nog weinig tegenstroom op de 14 mijlen naar de Swin Spitway. Dat ondiepe geultje naar het noorden door de Buxey Sands passeren we dus met opgaand tij en dan is het pal west varen naar de rivier. Aan een kleine ondiepe kreek ligt Bradwell-on-Sea. Maar ook daar zullen we opgaand tij hebben en de haven kun je binnen van HW ± 4,5 uur.

Een grijze middag. Ik blijf steken in het hoofdstuk over The Nature of Mathematics, hoofdstuk 10 in 'The Fabric of Reality' van David Deutsch (Penguin, 1977). Ondanks alle rust om me heen, verlies ik er mijn geduld bij. Gelukkig zei de auteur tevoren dat dit hoofdstuk niet essentieel was om zijn betoog te begrijpen. Het gaat om abstracties die bij bij definitie intangible (onhanteerbaar, onberekenbaar) zijn, maar die wel objectief bestaan en eigenschappen hebben die onafhankelijk zijn van de wetten van de fysica - maar anderzijds is het de dezelfde fysica die mogelijk maakt dat we kennis over deze abstracties verwerven, alsof je door een nauw raampje een blik kunt werpen in de wereld van die abstracties. Daar snap ik geen bal van; het heeft voor mijn intuïtief gevoel te maken met begrip oneindigheid, dat in de klassieke fysische wereld altijd problemen geeft en dat in de quantumwereld van het multiversum niet zou voorkomen. Maar zeker weet ik dat niet.

     Ik laat hoofdstuk 10 tenslotte maar voor wat het is en werp me op hoofdstuk 11, 'Time: The First Quantum Concept' met mooie citaten van Shakespeare (uit Sonnet 60 eerste 4 regels) en uit de Confessiones van Augustinus:

'Wat is dan tijd? Als niemand het me vraagt, weet ik het; als ik het wil uitleggen aan iemand die het me vraagt, weet ik het niet.'

Zal David Deutsch het verder schoppen? Terug naar boven