Logboek 2017/2 Voorjaar in Zeeland
Middelharnis
Zondag 28-05-2017
Een aangename dag, warm met lichte sluierbewolking en nauwelijks wind. Wel kans op onweer. We vertrekken uit Numansdorp even na half elf, want om elf opent de Haringvlietbrug. In het weekeinde is dat eens per uur, op doordeweekse dagen ieder halfuur. De reden daarachter is onduidelijk; in het weekend is er immers meer pleziervaart en minder wegverkeer. Dat blijkt wel: aan beide zijden van de brug wachten vele tientallen zeiljachten en ze storten zich als een bende joelende spermatozoën op de opening, nog voor er volledig groen licht gegeven is.
We varen zuidelijk van Tien Gemeten langs en passeren de havens van Den Bommel en Stad aan het Haringvliet. Op de doorvaart naar de binnenhaven staat bij de laatste in grote letters: GEEN PASSANTEN. Niet erg uitnodigend, maar misschien is die haven veel te klein. Hier en daar langs de zuidkant van Tien Gemeten, maar ook aan de andere kant, liggen gele ankerboeien. Ze zijn vrijwel allemaal bezet. Het water van het Haringvliet is als een spiegel, geen zuchtje wind beroert het.
Om half één varen we het lange havenkanaal naar Middelharnis in (foto hier). De sluis staat permanent open, maar soms moet je wachten als de voetgangersbrug over de doorvaart schuift. Dan is er rood licht, net als bij de oude sluis van Benedensas. Zo komen we bij het stadje. Het is lang geleden dat we hier voor het laatst waren; we schatten in 2002. Langzaam schuiven voorbij de langssteigers naar binnen, waar groen schildjes de vrije boxen aangeven. We vinden er eentje aan het Vingerling, zo heet de oude kade met de restaurantjes. We passen maar nét tussen de palen (foto hierboven).
We maken een wandeling en zien alle plekjes terug die we nog kennen uit 2002: het scheepswerfje, de oude panden, de straatjes en de lange dijk die winkelstraat is. Dat was met mijn oude zeilmaat Erik de H. en zijn toenmalige echtgenote. Het is stil en mooi. Volgt een luie middag waarbij even onweer dreigt, maar de bui zakt in en de zon verschijnt. Vanavond gaan we mosselen eten, direct aan de kade. Terug naar boven