Logboek 2016/3 Verder door Nederland

Cartoon: Gregory Sadler.

Zaterdag 30-07-2016

Terwijl we ruim een uur sporten op Oost en boodschappen doen, vallen er enkele flinke zomerse regenbuien. Tussendoor schijnt met enige aarzeling de zon. Ik lees verder in Jim Holt (zie gisteren) en dat confronteert me weer eens met het zogenaamde 'ontologisch godsbewijs' van Anselmus van Canterbury (1033 -1109). Dat zit wel vernuftig in elkaar. Kort door de bocht:

1. God is het meest volmaakte wezen dat denkbaar is.

2. Een wezen dat bestaat is beter (volmaakter) dan een wezen dat niet bestaat.

3. Dus bestaat God.

De eerste premisse staat niet ter discussie, want het is de definitie van God. Over de tweede kun je wel het nodige aanmerken, namelijk of het wel altijd zo is dat bestaan beter (volmaakter) is dan niet-bestaan. Ben je zelf beter dan Koning Kaskoeskielewan omdat je wél bestaat? Geeft het louter bestaan aan een entiteit een extra waarde? Zo ja, welke dan en waarom? Omdat een denkbeeldige entiteit niet 'echt' is, misschien? Mogelijk bestaat die denkbeeldige entiteit toch wel ergens in of buiten het universum, maar is hij nog niet ontdekt. Wat is 'echt' trouwens en waarom is het beter dan denkbeeldig? Tja.

Grappig is dat het bewijs van Anselmus al meteen in zijn eigen tijd door iemand werd aangevochten die eveneens monnik was: Gaunilo van Marmoutiers. Hij maakt een parodie op het bewijs van Anselmus door te zeggen dat er ergens in de oceaan een 'Verloren Eiland' moet zijn:

1. Geen eiland is groter dan het Verloren Eiland.

2. Als het Verloren Eiland bestaat is het alleen daardoor al groter dan elk denkbeeldig eiland.

3. Dus bestaat het Verloren Eiland.

Geweldig! Een slimme lezer, geoefend in deze logica, zou nu opmerken dat de combinatie van beide redeneringen het bewijs oplevert dat God niets anders dan een verloren eiland kan zijn. De cartoon hierboven geeft er ook nog een leuke draai aan. Zo blijf je zitten met die godsbewijzen. In België is een website die er alleen maar over gaat: Godsbewijzen.be.

Heerlijke middag in mijn studeerkamer. Met de post arriveren wat boeken, die ik bestelde en waarschijnlijk nooit zal lezen. Desondanks voel ik me er ieder keer rijker door. Als ik wil, kan ik ze namelijk wel lezen. Misschien is dat met God en met verloren eilanden ook zo. Als je wilt... maar je doet het niet.

Leuk vooruitzicht: mijn oudste zoon Rommert heeft sinds enige tijd een meisje. Dat kwam wel vaker voor en er waren hele leuke bij. Maar ditmaal komt hij haar voorstellen. Na een borrel hier nemen we ze straks mee naar de Griek op de Langendijk. Terug naar boven