Logboek 2016/2 Door Nederland

Op de Oude Maas nabij Puttershoek.

Donderdag 26-05-2016

Vannacht is het volkomen windstil, zonder golfjes stroomt het tij langs de boot. Vanmorgen is er mist in het zuiden, zegt het journaal, maar hier niet. Om negen uur begint de zon door te breken; het wordt snel aangenaam. Hoewel er bewolking blijft is de wereld een enorm stuk vriendelijker.

We bereiden de afvaart voor, vullen de watertanks en halen nog snel een laatste boodschap bij de supermarkt. Wijn vooral, daar  mag nooit een tekort aan zijn. Om kwart voor elf bellen we de havenmeester om een opening van de Lange IJzeren Brug te vragen die de haven in tweeën deelt. We verlaten we de box en roepen even later op VHF 74 op om de bediening van de Engelenburgerbrug te vragen. Precies op tijd gaan de bruggen van Dordrecht voor ons omhoog. We varen de Oude Maas op in de richting van de Spijkenisserbrug. De Oude Maas kent veel beroepsvaart maar het is een mooie, landelijke rivier met fraaie oevers.

Op VHF 4 meld ik me bij de Sector Heerjansdam.

'Hoe hoog bent u?, vragen ze.

'Achttien meter.'

'Weet u dat de Botlekbrug gestremd is?'

'Eh, nee'. Ik denk na. 'We moeten even nadenken en melden ons straks weer. Dulce uit.'

Verdorie, dat is vervelend. We inventariseren onze opties. Naar Hellevoetsluis uitwijken? Hm. Terug en via de Noord en de Lek naar Rotterdam. De Dordtse bruggen draaien pas weer over een kleine twee uur. De Verkeersbrug Alblasserdam is een uur later, dat halen we wel, maar we halen niet de Erasmusbrug om half vier. Daarna gaat hij pas om 19.00 uur open. Opeens bedenk ik een andere optie: onlangs beval iemand ons de Erfgoedhavens aan, vlak achter het Havenziekenhuis, waar je tussen allemaal historische schepen ligt. Ze accepteren passanten en het is ook dicht bij het centrum van Rotterdam.

We melden Sector Heerjansdam dat we teruggaan naar de bruggen. Een halfuurtje later, we doen het kalm aan, meren we naast een zeiljacht aan de wachtsteiger aan. Zeilers raken gemakkelijk in gestrek. Het blijkt dat het vrienden zijn van Piet & Ineke van de Tartaan, met wie we vorig jaar samen voeren van Lagos naar Holland. Hun boot heet Walcherijn en heeft ook Middelburg als thuishaven. Dat is toevallig! Hier een foto. Om 13,12 uur passeren we de Dordtse bruggen weer en zetten koers naar de Noord. Goed opletten bij het oversteken naar de bakboordwal, want we varen achter de Walcherijn aan, die het parallelle doorvaartje neemt dat Rietbaan heet. Links veel scheepssloperijen, rechts inderdaad wat riet. Aan het eind, waar de doorvaart zich weer bij de Noord voegt, is een goede wachtplek voor de opening van de Verkeersbrug Alblasserdam. Even voor 14.15 uur liggen we vlak voor de brug naast een oerlelijk, verroest fabriekscomplex. De brug opent traag (foto hier) en we varen door. We hebben de ebstroom mee en maken 8,3 knopen over de grond. Verderop is de Lek. 'Pas op: sterke zijstroom', waarschuwt een bord.

In de lek ligt de Ark van Noach afgemeerd. Die lag toch altijd bij Dordrecht in de beneden Merwede? Als atractie voor kinderen? In elk geval is hij nog religieus, want er hangt een spandoek aan dat zegt: 'Met Jezus mis je de boot niet.' (foto hier). Dat zou iets voor een schilderij van Izak Boom zijn. Walcherijn slaat verderop de Hollandse IJssel in; zij gaan naar IJsselmonde. Wij zakken met flinke vaart verder de Lek af naar de Brienenoordbruggen. Op de peilschaal staat een geruststellende hoogte van ruim 23 meter, no problem.

Bij het oude watertorengebouw roepen we de bruggendienst op VHF 20. Geen antwoord. We bellen per telefoon de havenmeester van de Erfgoedhavens. Hij zal het regelen, maar als we bij de Boerengatbrug zijn, gebeurt er niks. Een motorboot komt aanvaren en roept ook op VHF 20. Nu antwoordt de brug wel. 'Ik weet niet wat dat zeiljacht wil', zegt de brugwachter. Nou zeg, niet ten hemel varen, denk ik. Ans roept hem terstond op en de brug gaat open. Erachter is een havenkom met dure jachten, het motorjacht sjeest langs ons erin, maar wij moeten aan bakboord nog een andere brug passeren. Weer roept Ans op. De havenmeester moet er eerst heen op de fiets. We kijken rond. Voor ons ligt het Havenziekenhuis; ik ben er vroeger wel geweest, want twee opvolgende directeuren waren lid van mijn medisch-directeurenclubje Medi I.

De brug gaat open en we varen een wonderlijke haven binnen met allemaal oude schepen, waaronder verschillende schattige stoomsleepbootjes. De havenmeester heet Nico, hij gebaart ons naar een langssteiger tussen twee rijtjes. Daar loop ik aan de grond, het is immers eb, maar we gooien de lijnen over en hij trekt ons naar de kant. Wat is dit een mooie plek! (foto hier) En nog wel zó dicht bij het centrum! We drinken thee in de zon in de kuip, want met vooruitziende blik hebben we vanmorgen in Dordrecht de bimini opgeklapt. Hier blijven we minstens twee dagen. Er schijnen regen en onweer aan te komen, maar dan kunnen we tenminste de stad in. Terug naar boven