Logboek 2016/2 Door Nederland
Hellegatsplein, Hollands Diep
Woensdag 04-05-2016
Hierbij de maandelijkse update van de gemiddelde wereldtemperatuur in de lagere atmosfeer over april 2016. Nog erg hoog: + 0,71 graden Celsius. De grote invloed van de record El Niño is nog weinig afgenomen. In de grafiek hiernaast kun je duidelijk zien hoezeer de huidige El Niño die van het vorige recordjaar 1998 overstijgt. De overgang naar zijn tegenvoetster La Niña verwacht men nu aan het eind van de zomer of vroeg in de herfst. Daardoor is de kans op een recordwarm 2016 nog steeds groot.
Ik heb plezier over astronomisch nieuws uit België. Astronomen van de universiteit van Luik hebben samen met internationale collega's drie aarde-achtige planeten gevonden in een baan rond een nabije ultrakoele dwergster (40 lichtjaren van de aarde). Hier staat het oorspronkelijk persbericht, met prachtige artist's impressions. De situatie is totaal anders dan in ons eigen zonnestelsel. De ster in is een zeer koele, kleine en zwakke rode dwergster. De drie exo-planeten werden ontdekt met de Belgische TRAPPIST-telescoop op de Europese La Silla-sterrenwacht in Chili. Daarom doopten de Belgen de ster TRAPIST-1. Twee van de planeten van TRAPPIST-1 bevinden zich op zo'n kleine afstand van de ster dat hun oppervlaktetemperatuur vermoedelijk te hoog is om leven mogelijk te maken; de derde planeet draait op grotere afstand en is mogelijk te koud. Toch willen de Belgen op zoek naar biomarkers: stoffen in de dampkring van de planeten, die wijzen op biologische activiteit aan het oppervlak, zoals zuurstof, ozon en methaan. Daarvoor zijn grote toekomstige telescopen, zoals de James Webb Space Telescope en de European Extremely Large Telescope, erg geschikt. Die kunnen er mogelijk zelfs de uitstoot ruiken van abdij-brouwerijen van trappistbier.
De dag van ons vertrek naar de boot. De zon komt stralend op in een onbewolkte hemel. Vroeg op, er is een hoop werk te doen. Terwijl Ans de kleren uitzoekt, parkeer ik snel het autootje op een lege plek voor ons huis. Gemakkelijker inladen. Daarna ga ik de stad in voor boodschappen en aanverwante zaken, zoals batterijen, en een bezoek aan het Turkse kappertje op de Langendijk. Dan pakken we de kratten in met levensmiddelen, kleding, boeken en films. En de scheppspapieren, de reservebrillen, de e-reader van Ans, enzovoorts. Voorheen was alles al aan boord, nu niet, maar dit keer hoeven we geen rekening te houden met het maximum van 20 kilo aan ruimbagage. Buurvrouw Arina komt even goedendag zeggen. Morgen vliegt ze naar Schotland, waar Wiger en haar zoon al een aantal dagen bezig zijn hun boot klaar te maken.
Om één uur aanvaarden we de tocht naar Numansdorp. Daar baadt de boot in daverend zonlicht. Het is niet interessant om te vertellen hoe we zwoegen om alles aan boord te sjouwen en weer zijn plek te geven. En schoon te maken! In de duivelin die als een tornado door de boot heen alles kuist, herken ik ternauwernood mijn geliefde. Die vastbesloten blik! Die oorlog die hier tegen het vuil gevoerd wordt met een fanatisme, een betere zaak waard! Dat zeg ik maar niet, laat ik niet spotten, ze maakt van de boot een huiselijk huis. Fons komt even kijken. Het is een vrouwenboot geworden, zegt hij, erg gezellig. De geliefde heeft dit jaar haar wie dat kan, is sterk. Ze heeft dit jaar een gele periode; alles moet geel: de kajuitkussens, de keukenhanddoeken, de fruitschaal (heeft ze geel geverfd), de pannenlappen, tja. Je begrijpt dat mijn sjouwwerk en noodzakelijke dekwerk plus het vullen van de watertanks erbij in het niet vallen. Het geeft niets: wat belangrijk is, dat is we om kwart voor zes de touwtjes los kunnen gooien, de haven van Numansdorp uitvaren en een kleine mijl naar het zuiden het anker laten vallen in een bocht van het kunstmatig eiland waarop het verkeersplein Hellegatsplein ligt (2 foto's hier). Eerst loop ik nog even aan de grond in een poging zo dicht mogelijk bij de kust teankeren. Er liggen zelfs ankerboeien, maar we willen gewoon ons eigen anker uitproberen. Dat graaft zich meteen in. We schenken ons uiterst voldaan een glas in de kuip. De wind is globaal oost, we kijken uit op het bos op dit kunstmatige eiland in de vroegere zeearm, in de luwte van de buiskap horen we een koekoek, zwanen slobberen met de kop onder water, futen jagen elkaar na, ons windmolentje snort en de zon schijnt in ons gezicht. Wat een fantastisch begin van onze vakantie. Vakantie? We hebben toch altijd vakantie! Zeker, maar de rest van de wereld telt even niet, maar toch houden we om acht uur even twee minuten stilte. Daarna proberen we Digitenne en dat gaat hier prima. Voor donker het ankertoplicht aan. Niet iedere ankeraar in deze bocht doet dat. Het maakt het lastiger om te verifiëren of je niet krabt, maar er is zo weinig wind dat we dat niet verwachten. Koud wordt het wel, dus knus tegen elkaar aan onder een winterdekbed. Terug naar boven