Logboek 2016/1 Winter te Gorcum
Gorinchem (193)
Donderdag 11-02-2016
De wetenschap bakt er ook soms een potje van. Vooral sociale wetenschappers. Nu weer vergaande uitspraken over een artikel van de Canadese antropoloog Benjamin Purzycki e.a., die met een team een reeks proefjes deed in acht streng gelovige gemeenschappen. De Volkskrant bericht erover en het artikel staat hier in Nature. Mensen die geloven in een alwetende, straffende god zijn in die experimenten iets vaker bereid om anonieme geloofsgenoten die ver weg wonen geld te gunnen. 'Dit is het meest uitgesproken bewijs tot dusver dat geloof in bovennatuurlijke straf de samenwerking in maatschappijen bevordert!', kraait de Britse professor Dominic Johnson, niet-betrokken sociaal-wetenschapper, triomfantelijk. Dus religie bevordert de moraal in de samenleving. Tja, dat haalt je de koekoek. Het zou dus niet gelden voor atheïsten? Mensen die niet geloven? De tegenovergestelde stelling is niet onderzocht, maar de geschiedenis leert dat streng gelovige mensen heel vaak bereid waren om anderen gewelddadig om te brengen. Met evenveel aplomp kun je dus stellen dat religie één van de meest asociale krachten in de maatschappij was. Denk eens aan de martelaren van Gorcum, of vandaag de dag: de gruwelijke praktijken van Islamitische Staat. Ik ben ervan overtuigd dat atheïsten doorgaans vreedzamer zijn dan gelovigen. Die hebben geen 'naijverig god' (Exodus 20: 4 - 6) die hen aanzet mensen te doden die een ander of geen geloof belijden.
Het is vandaag een zonnige en frisse dag. Al vroeg staan mensen buiten het ijs van hun autoruiten te krabben. We lopen naar de boot (foto hier) om de natte handdoeken te wisselen voor droge. lekkage was er alleen aan stuurboord. Hangt van de windrichting af. Het is mooi weer voor onze obligate wallenloop, ditmaal over de westkant. Bij de steiger van de veerdienst is men bezig het dukdalf-beeldje 'Simeon' van de beeldhouwer Erik Buijs schoon te maken (foto hier) Veel kwinkelerende vogels op de takken van de bomen. We horen een fraaie vinkenslag. In de jachthaven hebben ze een deel van de pontons aan de kant getrokken. Daardoor is een stuk vrijgekomen, waar ze - vermoed ik - de bodem gaan uitbaggeren. Op de terugweg doen we boodschappen. Terwijl Ans bij de kaasboer is, loop ik even bij boekhandelaar Ro in De Mandarijn binnen. Dat is niet zonder gevaar. Meteen valt mijn oog op iets heel bijzonders. Een boek waarvan jaren werd gedacht dat het nooit zou worden uitgegeven: het Dagboek van de dichter Max de Jong (1917 - 1951; Van Oorschot, 2016) Onmogelijk het te laten liggen. De Jong was de auteur van de smartelijke bundel 'Heet van de naald' (1947), een verzameling van 91 kwatrijnen over liefdesverdriet. Ik schreef al eens uitvoerig over hem (lees hier) Tineke, de levenslange liefde van de dichter Leo Vroman, was lang verliefd op hem. Ik citeerde hier eens uit een gedicht dat Tineke over hem schreef (daar vind je ook wat van die smartelijke kwatrijnen) De Jong was een klaploper en een maatschappelijke mislukkeling. Zijn jongste zus Lidy verhinderde tot haar dood in 2013 dat het dagboek van De Jong werd uitgegeven. Kennelijk hebben haar kinderen milder geoordeeld. 'Als je de dagboeken zou uitgeven met een goed register op naam', zei H.J.A. Hofland eens, 'dan zou je een prachtig tableau de la troupe uit de tweede helft van de jaren veertig hebben.' Dat hebben we nu en dat register staat erin.
De dag kan niet meer stuk als er een uitgever belt die interesse heeft om mijn Jansen Steur manuscript uit te geven. Daar ben ik erg blij mee, want ik had het al niet meer verwacht. Omdat het formeel nog niet rond is, zal ik de naam niet noemen. De rest van de middag wacht ik af tot de personferenties over de ontdekking van zwaartekrachtgolven, waar ik gisteren over schreef. Échte wetenschap, niet zoals aan het begin van dit verslag. De conferenties vinden plaats in de VS, Italië en Amsterdam. Die laatste wordt om 16.30 live uitgezonden op NPO Nieuws. Terug naar boven
website maken