Logboek 2015/2 Op weg naar huis
Muros (7)
Donderdag 28-05-2015
Het waait vandaag weer hard, maar de prognose van een weervenster op zaterdag en zondag blijft bestendig. We lopen naar de GADIS om boodschappen te doen en drinken koffie op ons vaste terrasje op het Curro da Praza. We treffen er Piet & Ineke. Piet heeft zijn tablet bij zich en checkt via het WiFi-netwerk van het café de prognoses. Inderdaad, allemaal positief over het weekeinde. Wel kan er wat regen vallen en wordt het met een middagtemperatuur van 15o flink kouder. Zoals het er nu uitziet kunnen we via Camariñas (zaterdag) op zondag in La Coruña zijn. In de week erna zijn er goede kansen om verder langs de Spaanse noordkust te varen.
We blijven hangen op het terras. Ik staar rond over het plein. Twee kleuters in rare klederdracht of schooluniform - wijde rokjes, lijfjes en kapje in blauw - spelen met hun fietsjes onder toezicht van hun moeders en tantes. Wat een genot om hier te zitten zonder enige verplichting te voelen. De ober van het terras zegt dat hij aan ons dagelijks bezoek gewend is geraakt en dat hij ons zal missen. Ik verzeil in aangename gedachten en uiteindelijk denk ik niks meer.
Terug aan boord zetten we de bimini op, want de felle zon maakt dat het niet te harden is in de kuip. De schaduw van de parasol is te gering. Mocht het over een paar dagen gaan regenen dan is de bimini ook wel lekker. Lezen in Nick Bostrom maakt niet erg vrolijk. Het ontstaan van superintelligentie is niet in het voordeel van de mensheid, sterker: het zal voor de mens catastrofale gevolgen hebben. We worden als onbetekend aan de kant geschoven. Het naarste is dat het ontstaan van superintelligentie (nog in deze eeuw) niet voorkomen kan worden. Is het eenmaal gebeurd (kunstmatige intelligentie, door onszelf gemaakt, of een volgende stap in de evolutie van breinen), dan kun je niet eenvoudig 'de stekker eruit trekken', zoals vroeger beweerd werd. Daar heeft de Superintelligentie allang rekening mee gehouden en zijn/haar voorzorgen getroffen.
In de politiek van Gorcum huilt men krokodillentranen om het vertrek van burgemeester Anton Barske na twee jaar. De meesten spreken van 'een moedig besluit.' Toch moeten er mensen zijn die blij zijn dat hij opkrast, maar dat niet zeggen. Hoewel, iemand van D66: 'Er was al enige tijd wrijving tussen de raad en de burgemeester over zijn functioneren. De communicatie met de raad verliep stroef; Barske deed veel achter gesloten deuren.' Er was zelfs sprake van een motie van wantrouwen, die op de gemeenteraadsvergadering van vanavond zou worden ingediend. Door wie, staat niet in de krant. De fractievoorzitter van de oppositionele PvdA zegt: 'De trots van de stad dat zou de burgemeester moeten zijn. En dat gevoel krijgen we maar niet met deze burgemeester.' Deze raadsleden steken bepaald niet de hand in eigen boezem; aan hen ligt het geklungel van de raad niet. Toch hebben ze allemaal Barske gekozen. Daar heb je veel aan, zulke politici.
Pijnlijk: in het AD een artikel over Barske's drankgebruik. Dat was al na de eerste maanden van zijn aanstelling een probleem. Daarna werd het niet beter. Ach, arme Barske, wat een drama. Sommigen kunnen drank combineren met een succesvolle invulling van hun ambt. Denk aan zijn voorganger als Gorcums burgervader. Barske dus niet. Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen. Not me. Barske is een bestuurs- en beleidsadviesbureau begonnen, meldt het AD. Tja, zijn record via Google zal weinig helpen, maar waar kan de man elders nog terecht?
Ik neem vanmiddag de touwtjes aan van een Nederlands jacht - een Dufour Classic 425 met de naam Arvid. Die moet uit Noordschans komen. Ze kwamen tegen de wind in uit Ria de Arosa. Een haventje dat Pobra do Caramiñal heet, niet ver van Santa Uxia de Ribeiro waar wij lagen. Daar lagen ze drie weken verwaaid. Goeie genade.
In de schaduw van de bimini val ik in slaap en droom dat ik op mijn eentje de boot naar huis breng. Grappig: ik zit op de punt met een peddel en roei de boot door de Oudegracht in Utrecht. De lage bruggen vormen geen hindernis; de mast kan er gewoon onder door. Wat is het water van de gracht vuil! Bij de volgende scherpe bocht peddel ik snel door, want hier houden zich graag corpsleden op die met bier gooien of naar beneden urineren. Er is een insteekhaventje na die bocht en dat is van ons. Achteruit manoeuvreer ik de boot erin. Opnieuw grappig: deze plek grenst aan het achtertuintje van mijn vroeger ouderlijk huis in Breda. Thuiskomen is in mijn droom wel erg letterlijk.
Om 18.00 uur trekt de noordoostenwind geweldig aan tot Bf 8 toe. De windmeter telt in vlagen 37 knopen. De boot rukt heen en weer en helt met de wind mee. Er was op de Navtex geen gale warning van de kustwacht. Ik leg de vouwfietsjes op de steiger vast aan de zuil voor electra en water. Stel je voor dat ze eraf waaien. In de kajuit is het gezellig. Ans maakt pittige kip met kerrie. Terug naar boven