Logboek 2014/4 Herfst in Gorcum
Gorinchem (48)
Zondag 23-11-2014
Wat een klotendag! Stop! Ik moet niet overdrijven. Maar degeen met wie ik alleen maar altijd en eeuwig zo dicht als het maar kan samen wil zijn, die gaat vier dagen naar naar Tsjechië. Uiteraard ben ik het ermee eens. Ze gaat samen met haar dochter Tessa en het kleinste kleintje Vajèn. Die hebben elkaar al drie maanden niet gezien. Familie of niet! Ik begrijp dat. Vanmorgen nemen we afscheid, want ik neem de bus en de trein naar Amsterdam. In Tsjechië loop ik ze alleen maar in de weg. In Amsterdam met tramlijn 1 naar Floor. Gezellig naar het Vondelpark met haar, Pijke en de kindertjes (foto hier) Voetballen, in een klim attractie, we hebben dat soort dingen gedaan.
Ze brengen me door het park naar Oud Zuid, de wijk met de dure woningen, waar miljonairs wonen. Er woont hier heel wat penose, zeggen ze. Ik pak de tramlijn 2 naar het Centraal Station en stap uit op het Spui. Een bezoek aan de Athenaeum Boekhandel is niet te vermijden. Ik kan het niet laten maar mijn eigen boeken zijn nergens te bekennen. Tja, dat ik geen bestseller schreef wist ik al. In de etalage staat een mooi boek: 'De Planetenjagers' van Lucas Ellerbroek (Prometheus, 2014) Nét uit. Wie mij kent weet dat ik zoiets niet kan laten liggen. Telefoon van Ans, ze stapt in het vliegtuig naar Praag. Ik loop over de Dam naar de Gravenstraat. Niet te geloven hoe druk het is in Amsterdam. De provinciaal houdt de hand op de portemonee in de kontzak. Mij zullen ze niet rollen.
In de Gravenstraat is een bijzonder etablissement. Het heet "De Drie Fleschjes'. Daar is de boekpresentatie van Marinus. Ik vind het pandje tussen een aantal softdrugs boetieks ingeklemd. Op de deur hangt een plakkaat met 'privé partij'. Hier moet ik zijn. Het is er warm en gezellig. Ik vind er Marinus en zijn vrouw Jeannette, een beetje out-of-place als je ze in Heukelum gewend bent, en ook mijn uitgever Jan-Willem, die zijn echtgenote Brigitte heeft meegebracht. Ik praat een tijdlang met de charmante echtgenote van een bereden politieagent, die destijds de benzinepomp van Marinus frequenteerde (de agent dus) Marinus leest een goede grol voor. Hij tapt me ook een exquis glaasje uit zijn eigen vat. Ja! Marinus heeft een eigen vat in deze kroeg (foto hierboven)
Geleidelijk aan krijg ik hem om. Lucas gevoelens. Tijd om af te nokken. Het lukt me om het Centraal Station terug te vinden. In Utrecht vecht ik met succes de neiging aan om de kroeg in te gaan, want ik moet aan de Jaarbeurskant twintig minuten wachten op de Q-liner. Om acht uur ben ik terug in Gorcum en eet bij Mykonos op de Langendijk. Telefoon van Ans: ze is in Praag geland. Goeie genade, wat is ze opeens ver weg! Ik heb hem ondertussen nog wat meer om en dat levert veel gepeins en materiaal op voor deel 4. Je moet het ergens vandaan halen. Niet geschreven vandaag, trouwens. Dat moet ik morgen inhalen. Terug naar boven