Logboek 2014/3 Zomer in Gorcum en de Med

Met Tessa de Loo bij haar huis in de Algarve

Zondag 21-09-2014

Vanmorgen belt Tessa de Loo. Ik ken de schrijfster uit mijn studententijd. Een paar maanden geleden kregen we weer contact met elkaar. Ze komt even voor in het eerste deel van mijn romancyclus. 'Je komt toch wel langs als jullie in de Algarve zijn', had ze gezegd. Want daar woont ze al een jaar of vijftien. Gisteravond belde ik haar maar ze was niet thuis. We spreken af dat we haar vanmiddag om een uur of drie zullen opzoeken. Ik noteer de routebeschrijving, ze woont ergens op een berghelling met zeezicht in de buurt van Loulé. 's Middags brengt een taxi ons erheen, een mooie plek in een klein gehucht. Een huis in de kleuren oker en terracotta. We begroeten elkaar. Dat is op één jaar na vijftig jaar geleden, stellen we vast. Ik vind haar gezicht niet eens veel veranderd. Ik heb de delen 1 en 2 van mijn roamncyclus voor haar meegebracht. Er logeert een vriendin uit Coimbra bij haar, een vroegere balletdanseres. Eerst krigen we een rondleiding door het huis, een Portugees boerenhuis dat net ingrijpend is verbouwd en uitgebreid. Het ligt op een flink stuk grond met terrassen waarop talrijke planten en bomen: Johannisbrood, vijgen, een wat kwijnende mispel (nespero), cactussen, agaves, sinaasappels, granaatappels, een laantje met cypressen, enzovoorts. In haar grote werkkamer zal ze binnenkort starten met haar eerste schrijfcursussen in groepen van zes personen. Rr staat ondermeer een flinke kast met de uitgaven en vertalingen van al haar boeken.

We nestelen ons aan een tafel bij de muur, onder een doek dat tegen de zon eroverheen gespannen is. In de verte zie je inderdaad de zee, maar er is geen zon. Tussen ons en de zee trekt een grijze onweerslucht voorbij. Toch blijft het droog en als de zon weerkeert verhuizen we naar een dakterras met een spectaculair uitzicht. Het gesprek komt gemakkelijk op gang en blijft uren doorgaan. We drinken wijn. Boeiend om elkaars levens door te nemen, de verschillen en de overeenkomsten, en over de schrijverij en de redenen daarvoor te praten. Het doet me geweldig plezier om met een ervaren schrijfster van gedachten te wisselen. Over de inhoud wil ik niet uitwijden, maar ik bewaar veel dingen die gezegd zijn in mijn hart.

Pas om een uur of zeven breken we op. Tessa schenkt me een gesigneerd exemplaar van haar zojuist verschenen, nieuwste boek 'Een goed nest' (De Arbeiderspers, 2014) Zij en haar vriendin brengen ons terug naar de haven in Vilamoura. Bij ons aan boord gaat het gesprek door alsof er geen onderbreking was. Pas tegen half negen breng ik de dames terug naar de auto. We moeten elkaar zeker terugzien, beloven we. Ans en ik eten een pizza. Morgen gaan we ons laatste traject van dit jaar varen, naar Lagos, waar we in 2007/2008 overwinterden. Terug naar boven