Zeilverhalen
Voorjaar 2004: Ore & Alde River
Op 26 maart treden we in het huwelijk, zoals dat heet, op het stadhuis van Geldermalsen (zie foto hier) Eind april zeilen we een lang weekend Zeeland in. De eerste dag gebeuren er allemaal rare dingen. Op de snelweg al, onderweg naar de jachthaven in Numansdorp, passeren we een auto met een paardentrailer. Er staat geen paard in maar een dromedaris. Op de Oosterschelde zien we - heus waar! - een lijk drijven van een vrouw in een oranje jurk. Het is net Koninginnedag geweest. Haar hoofd hangt voorover. Er is een ander zeiljacht bij, dat op de VHF de politie al heeft gewaarschuwd. Die komt in de verte aanvaren. We zetten onze reis voort. Eenmaal in Veere aangekomen (zie foto hier), zien we in het halletje van de jachtclub een bebloed jack hangen. Niemand weet van wie dat is. Een vreemde dag, nietwaar? We ontmoeten er in elk geval weer Nicky en Juul, de dames van de jachtclub (zie foto hier) De dagen erna bezoeken we Ostende.
Twee weken later begint de traditionele voorjaarstocht met Esther & Pieter de Kort en Riet & Douwe Brik op de Matjas. Ans en ik worden vergezeld door Ans´ broer Cees en nieuweling Hans Ruijs. Wegens windstilte motoren we de Noordzee over naar Harwich en de Orwell River (foto hier) Hans heeft een boek voor beginnende vissers gelezen en slaat onderweg een meeuw aan de haak. Voorzichtig bevrijden we het arme dier. In de Butt & Oyster, Pin Mill, is het eten nog beroerder dan gewoonlijk, maar het is natuurlijk wel erg gezellig (2 foto´s hier)
Onze doelstelling dit jaar is het gebied van de riviertjes Ore & Alde. In eerdere jaren lukte het niet er op tijd te zijn. De ondiepe drempel, die zich ook nog steeds verplaatst, moet bijna exact bij HW genomen worden. Tijdig vertrekken we uit Wolverstone Marina, waar de havenmeester ons het laatste dieptekaartje gaf. Dulce gaat voorop en nadert vanaf de uiterton voorzichtig de belangrijkste groene boei, waar je scherp naar stuurboord moet en vlak langs het kiezelstrand het riviertje op moet varen. De dieptemeter stijgt tot minder dan één meter, maar niet verder. Gelukkig is er weinig stroom. We varen nauwelijks meer dan een meter uit de wal, aan stuurboord zijn zandbanken waar de branding schuimend op breekt (foto hier) Dan zijn we erdoor, Matjas volgt een vijftig meter achter ons. Er verschijnt een verstild landschap van slikkige kreken, hoge rietkragen en kwinkelerende vogels. De diepgang neemt weer toe. Genietend motoren we zachtjes het riviertje op, dat eerst noordwaarts de kust volgt. Bij het plaatsje Aldeburgh buigt de stroom westwaarts. Daar wordt het na een aantal mijlen ondiep. Bij een kade ligt één vrije visitors´mooring, waar we beide boten aan vastknopen (foto hier) We pompen de dinghy´s op en gaan aan wal (foto hier en boven) Aldeburgh, bekend door de componist Benjamin Britten die er een beroemd jaarlijks muziekfestival begon, is schilderachtig en typisch Brits. We maken een lange wandeling en nemen een verlate lunch in de hoofdstraat. Hans vangt ´s avonds een ondermaats visje. ´s Nachts hangt de crew van Matjas een blikje sardines aan zijn vislijn.
De volgende dag varen we terug. Niet ver van de monding liggen een kade en een botenhelling. Dat is Orford Haven (foto hier) We vinden twee vrije moorings en bezoeken het knusse dorpje met cottages, weelderige tuinen en een pleintje met een winkel. Buiten het dorp staat een groot kasteel, Orford Castle. 's Avonds geeft Hans, die in een vorig leven zanger was, een indrukwekkend opera-recital aan boord van de Matjas (foto hier) De volgende dag vertrekken we met HW, als de de drempel naar zee genomen kan worden. Met hetzelfde tij weten we de drempel van de Deben River te nemen en vinden halverwege bij Waldringfield vrije moorings en een gezellige pub.Via Ramsgate gaat het naar Ostende, waar we het treffen. Er zijn havenfeesten en het ene na het andere tall ship loopt vlak langs ons de Mercatorhaven binnen (o.a. Thalassa, Mare Frisium, Artemis en de Oosterschelde) Het afsluitend diner is in Zierikzee, waar ook Erik zich bij ons voegt.
Terug naar boven
website maken